Bąkowski Krzysztof
Krzysztof Bąkowski, ur. 6 IV 1959 w Suwałkach. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek filologia polska (1985).
Od 1978 związany z SKS: uczestnik wykładów niezależnych z literatury emigracyjnej Mariusza Wilka, od 1979 działacz, kolporter wydawnictw niezależnych, m.in. „Biuletynu Informacyjnego” KSS KOR, „Zapisu”, książek NOWej, wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany; w III 1980 w ramach akcji antywyborczej wręczył funkcjonariuszowi SB ulotkę wzywającą do bojkotu wyborów do Sejmu PRL, za co został zatrzymany, nast. usunięty z akademika.
W VIII 1980 uczestnik strajku w Zajezdni MPK nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu (siedziba MKS), gdzie odbył szkolenie drukarskie (prowadzone przez Tomasza Wackę), następnie uczestnik strajku w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag, gdzie zorganizował drukarnię strajkową (17 ramek); od IX 1980 w Biurze Interwencyjnym MKZ we Wrocławiu. Od X 1980 organizator na UWr niezależnego ruchu studenckiego, z którego powstało NZS (członkiem NZS nigdy nie został).
13-16 XII 1981 uczestnik strajku w Pafawagu, po pacyfikacji współorganizator (m.in. z Adamem Lipińskim) Akademickiego Ruchu Oporu, odpowiedzialny za poligrafię; współpracownik RKS „S” Dolny Śląsk, szef grupy drukującej podziemne pismo RKS „Z Dnia na Dzień”, następnie od XII 1982 przez 8 mies. szef poligrafii RKS; organizator zaplecza poligraficznego, materiałów. 1982-1984 redaktor i stały współpracownik podziemnego tygodnika studenckiego „CDN”, w końcu 1984 przejął i przekształcił „CDN” w pierwsze podziemne pismo konserwatywno-liberalne „CDN-Koliber”. Aresztowany 6 V 1985, przetrzymywany w AŚ we Wrocławiu, 18 VIII 1985 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu na 1 rok więzienia, osadzony w ZK w Strzelinie, w wyniku rozprawy rewizyjnej w XI 1985 skazany na 13 mies. więzienia w zawieszeniu na 4 lata, 28 XI 1985 zwolniony. Od 1986 dyr. podziemnego wydawnictwa Officyna Liberałów (założonego w 1979 przez Janusza Korwin-Mikkego), organizator druku i kolportażu. 1986-2003 wydawca i redaktor (do 1989 podziemnego) Pisma Konserwatystów i Liberałów „Stańczyk”. W 1987 współtwórca jawnego, nielegalnego Ruchu Polityki Realnej.
W 1989 współorganizator Unii Polityki Realnej, sekretarz Rady Głównej, następnie wiceprezes; 1996-1998 (w wyniku rozłamu w UPR) w Stronnictwie Polityki Realnej. Od 1992 własna działalność gospodarcza (Wydawnictwo Mado).