Bzdyl Krzysztof
Krzysztof Bzdyl, ur. 4 III 1950 w Krakowie. Ukończył III LO w Krakowie (1968). Absolwent Sanford Brown College w St. Louis (USA), kierunek księgowość (1991).
I 1969 – VII 1969 pracownik umysłowy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Transportowym Handlu Wewnętrznego w Krakowie. W XII 1970 organizator manifestacji w Krakowie popierających robotników strajkujących na Wybrzeżu. III 1971 – XII 1971 pracownik umysłowy w Krakowskich Zakładach Gastronomicznych Wschód, I 1972 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1974 pracownik umysłowy w Krakowskim Przedsiębiorstwie Przemysłu Gastronomicznego Oddział Restauracji tamże, 1972– 1975 student Wydz. Ekonomiki Handlu Wewnętrznego Akademii Ekonomicznej tamże, III 1974 – VI 1976 inspektor w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Przemysłu Gastronomicznego tamże (przeniesiony na gorsze stanowisko za wypowiedzi przeciwko PZPR), VII 1976 – X 1976 dyspozytor w WSS Społem, Oddział Gastronomii tamże (zwolniony dyscyplinarnie za zorganizowanie strajku), XI 1976 – I 1977 magazynier-rewident w WSS Społem, Oddział Magazynów tamże, II 1977 – VIII 1977 referent ekonomiczny w Okręgowym Przedsiębiorstwie Surowców Wtórnych tamże (zwolniony dyscyplinarnie), III 1978 – VIII 1979 referent w Centrali Technicznej Krakowskiego Biura Sprzedaży.
1978–1980 drukarz, wykonawca matryc niezależnego pisma „Opinia Krakowska”. Od I 1979 współpracownik SKS w Krakowie, w 1979 uczestnik ROPCiO; 25 VII 1979 współzałożyciel Ruchu Porozumienia Polskich Socjalistów w Krakowie. Kolporter niezależnych wydawnictw, m.in. pism „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR, „Robotnik”, „Głos”, „Droga”, „Gazeta Polska”, „Opinia Krakowska”, „Spotkania” oraz książek NOW-ej, ulotek. IX 1979 – III 1981 st. inspektor w Dzielnicowym Zespole Ekonomiczno-Administracyjnym Szkół w Krakowie-Śródmieściu. 1 IX 1979–1984 współzałożyciel KPN, w kierownictwie Obszaru II Południe, 1983–1984 kierownik tego obszaru (ps. Jan Godebski); w ramach KPN inicjator i organizator poligrafii, drukarz, kolporter, organizator manifestacji 11 XI 1979, akcji ulotkowych i plakatowych, malowania haseł na murach, zbierania składek na pomoc represjonowanym, założyciel struktur podziemnych KPN. 1979–1980 wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom, 10 XII 1979 i 14 I 1980 ukarany grzywnami przez kolegia ds. wykroczeń za noszenie znaczka KPN.
Od IX 1980 w „S”; wiceprzew. Komitetu Założycielskiego w Dzielnicowym Zespole Ekonomiczno-Administracyjnym Szkół Kraków-Śródmieście. 6 XII 1980 aresztowany, osadzony w AŚ w Warszawie-Mokotowie, 2 VI 1981 zwolniony. VII 1981 – III 1982 st. dyspozytor w MPK w Krakowie. Od VII 1981 w KOWzP w Krakowie, od XI 1981 we władzach krajowych.
14–15 XII 1981 organizator strajku w zajezdni MPK w Krakowie-Łagiewnikach, przew. KS. 15 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Wiśniczu, 28 XII 1981 aresztowany, 12 III 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na 3 lata pozbawienie wolności, 4 V 1982 Izba Wojskowa SN po rewizji wniesionej przez obrońcę, zmniejszyła wyrok do 2 lat, osadzony w ZK w Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Kłodzku i Strzelinie, 3 VIII 1983 zwolniony na mocy amnestii.
1984–2006 na emigracji w USA. Współpracownik KPN, 1984–1989 przedstawiciel KPN, wydawca (z Aleksandrem Górką) pisma „Wolna Polska” w St. Louis.
W 1999 współzałożyciel, od 2006 działacz stowarzyszenia Związek Konfederatów Polski Niepodległej 1979–1989, od 2010 prezes.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
1980–1982 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Epsilon; 1982–1990 przez Wydz. III/WOKPP KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Konspiratorzy.