Drzycimski Andrzej
Andrzej Drzycimski, ur. 30 X 1942 w Chełmży. Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydz. Humanistyczny (1965), doktorat (1976), habilitacja na Wydz. Historii UMK (1997).
1957–1963 podharcmistrz, drużynowy, szczepowy w ZHP.
1965–1966 pracownik Biblioteki Gdańskiej PAN, 1966 kierownik ruchu turystycznego w Muzeum KL Stutthof, 1966–1968 pracownik naukowy Instytutu Bałtyckiego w Gdańsku, 1969–1972 instruktor w Stowarzyszeniu PAX, 1973–1982 redaktor, publicysta, kierownik oddziału gdańskiego redakcji „Wrocławskiego Tygodnika Katolików”, 1976–1982 członek SDP.
VIII 1980 jako dziennikarz obecny podczas strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, sygnatariusz deklaracji solidarnościowej środowiska dziennikarskiego skierowanej do MKS. Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, IX 1980 KZ przy Wydawnictwie PAX w Warszawie.
13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku, 8 VII 1982 zwolniony. Od 1983 działacz kultury niezależnej przy kościele św. Mikołaja w Gdańsku, redaktor „Skarbczyka Dominikańskiego” – gazetki wywieszanej regularnie w kościele, współautor (z Adamem Kinaszewskim) książek: Dziennik internowanego i Droga nadziei (jako autor oficjalnie podany Lech Wałęsa). 1983–1989 kierownik gdańskiego oddziału Wydawnictwa Polskiej Prowincji Dominikanów „W drodze”. V i VIII 1988 uczestnik (jako dziennikarz) strajków w SG.
1990 dyr. Wydawnictwa AIDA w Gdańsku, rzecznik prasowy przew. „S” L. Wałęsy, od XII 1990 do VIII 1994 prezydenta RP L. Wałęsy, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP. 1994–2006 założyciel i prezes Fundacji św. Wojciecha w Gnieźnie. 1997–2007 pracownik naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa w Warszawie; prorektor Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu w Gdyni, własna działalność gospodarcza, od 2007 na emeryturze.
2007–2008 wiceprzew. Komisji Historycznej Archidiecezji Gdańskiej ds. zbadania współpracy duchowieństwa ze służbami bezpieczeństwa, 2008–2012 członek Rady Forum Dialogu Gdański Areopag powołanego przez metropolitę gdańskiego. Od 2001 konsultor Rady ds. Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Polski, od 2002 członek Kapituły Nagrody TOTUS w kategorii „TOTUS medialny dla upamiętnienia bp. Jana Chrapka oraz jego roli w ukazywaniu osoby i nauczania Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. w mediach”.
Autor i współautor publikacji, m.in. Polacy w Wolnym Mieście Gdańsku w latach 1920–1933 (1978), z Tadeuszem Skutnikiem Zapis Zapis „Zapis”, podtytuł: „Proza – Poezja – Eseje – Kronika”, pierwszy niezależny kwartalnik literacki w PRL ukazujący się w I 1977 – IV 1981 w Warszawie, 1981–1982 w Londynie; w n-rze 1 podtytuł: proza – poezja – eseje – felietony. rokowań gdańskich. Sierpień 1980 (1986), Gdańsk, sierpień ’80. t. 1, Rozmowy, t. 2, Dokumenty (1990, 1999) [w:] Wałęsa (1981) i Lech Wałęsa (1990) pod ps. Jan Mur (z A. Kinaszewskim) Dziennik internowanego. Grudzień 1981–grudzień 1982 (1985, wersja ang. 1984, 1989, 2014), także z A. Kinaszewskim Lech Wałęsa. Droga Droga „Droga”, pismo ROPCiO, od nr. 10 z 1980 KPN, wydawane w Warszawie VI 1978 – 13 XII 1981, 1984–1989; założone przez Leszka Moczulskiego. nadziei (1985, 1989/2006).
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
9 X 1969–15 X 1979 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO w Gdańsku w ramach KE krypt. Drzymała.