Dzięga Włodzimierz
Włodzimierz Dzięga, ur. 5 VIII 1952 w Radzyniu Podlaskim, zm. 24
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2002 w Lublinie. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Technologii Maszyn (1977).
1977–1979 technolog w Zakładzie Produkcyjnym ZREMB w Międzyrzecu Podlaskim, 1979–1996 technolog, z-ca dyr. ds. techn. w Warszawskich Zakładach Mechanicznych PZL-WZM Delta Zakład Produkcyjny w Branicy Suchowolskiej.
Od IX 1980 w „S”; przew. KZ, od 26 XI 1980 przew. Środowiskowej Komisji Porozumiewawczej „S” w Radzyniu Podlaskim, II – V 1981 przedstawiciel Oddziału w MKZ Regionu Środkowo-Wschodniego; od 18 X 1981 przew. Zarządu Oddziału w Radzyniu Podlaskim Regionu Środkowo-Wschodniego.
Po 13 XII 1981 przez kilka dni w ukryciu. I – II 1982 współorganizator zbiórki pieniężnej w zakładach na pomoc rodzinom internowanych; uczestnik kilkuosobowej grupy działaczy „S” z Radzynia Podlaskiego. 26 VIII 1982 zatrzymany, poddany rewizji. W III 1985 przesunięty na gorsze stanowisko. IV 1986 – 1989 uczestnik duszpasterstwa środowiska inteligenckiego w parafii św. Trójcy w Radzyniu Podlaskim.
W 1989 członek KO tamże. 1989–1991 przew. Zarządu Oddziału w Radzyniu Podlaskim Regionu Środkowo-Wschodniego 2X. 1990–1998 radny Miasta Radzynia Podlaskiego z listy KO i PC, 1990–1994 delegat Bialskopodlaskiego Sejmiku Samorządowego do Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego w Warszawie. Od 1996 własna działalność gospodarcza. 2000–2002 radny Sejmiku Województwa Lubelskiego z listy AWS. 1991–2000 w PC (prezes Zarządu Wojewódzkiego PC w Białej Podlaskiej), 2001–2002 w PiS (prezes Zarządu Wojewódzkiego w Lublinie).
1984–1987 rozpracowywany przez p. V RUSW w Radzyniu Podlaskim w ramach KE krypt. Inżynier.
Marcin Dąbrowski