Grudnik Janusz Kazimierz
Janusz Kazimierz Grudnik, ur. 8
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1952 w Krakowie. Ukończył Technikum Geologiczne tamże (1971).
1971–1974 pracownik PTTK Foto-Pam Miastko – Oddział Kołobrzeg, 1974–1975 Zakładu Rzemieślniczego tamże, 1977–1989 kierownik w dziale zaopatrzenia w Fabryce Podzespołów Radiowych Elwa tamże.
1978–1980 kolporter niezależnych wydawnictw; w kontakcie z sympatykami KSS KOR za pośrednictwem Bogusława Sonika oraz z ROPCiO i KPN.
Od IX 1980 w „S”; od 28 IX 1980 członek prezydium MKZ w Kołobrzegu, odpowiedzialny za rozwój komisji zakładowych i struktur „S” na wsi; od III 1981 członek TZR Pobrzeże, kierownik biura i sekretarz sekcji branżowych w prezydium TZR; 1981 członek Regionalnego KOWzP w Koszalinie; organizator dostawy matryc niezależnego pisma „Robotnik” z Warszawy do drukowania w Kołobrzegu.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Wierzchowie Pomorskim, 5 I 1982 zwolniony. 6 XI 1982 powołany do wojskowego obozu specjalnego w Czerwonym Borze, 5 II 1983 zwolniony. 1982–1989 kolporter ulotek, podziemnych pism i wydawnictw.
1990–1993 członek Towarzystwa Łączności z Polonią (organizator letniego pobytu w Kołobrzegu polskich dzieci z Kazachstanu). Założyciel Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego Kotwica 50, prezes Stowarzyszenia Przywracania Pamięci – Kołobrzeg 80; członek Klubu „Gazety Polskiej”, 1991 członek wojewódzkiego zarządu PC. 2002–2010 pełnomocnik prezesa Kołobrzeskiego Towarzystwa Budownictwa Socjalnego ds. inwestycji.
5 VII 1984 – 9 IV 1987 rozpracowywany przez p. V RUSW w Kołobrzegu w ramach SOR krypt. Ewa.
Rafał Marciniak