Ignacok Zdzisław
Zdzisław Ignacok, ur. 22 I 1935 w Zakopanem, zm. 20 XI 2006 tamże. Wykształcenie zasadnicze zawodowe, ślusarz.
1953–1969 zatrudniony w Przedsiębiorstwie PKS w Zakopanem, 1970–1981 i od 1 V 1982 – 31 VIII 1990 własna działalność gospodarcza tamże.
Od IX w „S”; współzałożyciel Związku Zawodowego Taksówkarzy „S” w Zakopanem, od X 1980 członek Komitetu Założycielskiego Zarządu Krajowego Niezależnych Samorządnych Związków Kierowców Taksówkarzy.
14 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, 26 IV 1982 zwolniony. Współorganizator transportów darów do Ośrodków Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa i Kielcach-Piaskach oraz wypoczynku dla zwolnionych internowanych i ich rodzin w Zakopanem; swoją taksówką przewoził rodziny odwiedzające internowanych w Załężu i Kielcach-Piaskach. Od 1982 współpracownik Biskupiego Komitetu Pomocy Uwięzionym i Internowanym Archidiecezji Krakowskiej, 1982 łącznik między „S” rejonu tatrzańskiego a Kurią krakowską i tarnowską; 1982–1989 członek tajnej Tymczasowej Komisji Miejskiej „S” w Zakopanem; 1 V 1983 uczestnik manifestacji zorganizowanej przez „S” w Zakopanem; kolporter podziemnych pism 1986–1989 współpracownik podziemnego pisma „Biuletyn Podhalański”, przewoził taksówką sprzęt, materiały poligraficzne i wydrukowane nakł. pisma. 1984–1989 współorganizator mszy za Ojczyznę w kościele św. Antoniego z Padwy w Zakopanem; 19–25 III 1985 uczestnik rotacyjnej głodówki w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie, w 1988 uczestnik akcji przerzutu literatury religijnej na Słowację; kilkakrotnie przesłuchiwany; przeprowadzano z nim rozmowy ostrzegawcze, prewencyjnie zatrzymany.
Od I 1989 członek jawnego Tymczasowego Międzyzakładowego Komitetu „S” w Zakopanem, od II 1989 współzałożyciel i członek Tymczasowego KO Transportu Prywatnego w Zakopanem, 1989 członek KO tamże. VIII 1990 – XI 1991 pracownik Urzędu Miasta Zakopane; II 1992 – XII 1994 pracownik firmy Parking Płatny Niestrzeżony w Zakopanem, I – III 1995 w firmie Dorado Sp. z o.o. tamże, IV – X 1995 bez zatrudnienia, X 1995 – I 1996 w Biurze Promocji Zakopanego i Podtatrza, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1996 – III 1999 własna działalność gospodarcza, I – X 2003 Pracownik w Parking – Wynajem pokoi – Irena Broda-Turczańska w Zakopanem.
W 1984 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Nowym Sączu w ramach SOR Regle; XI 1985 – IX 1989 przez p. V RUSW w Zakopanem w ramach KE krypt. Aktywista.