Kałyniuk Roman
Roman Kałyniuk, ur. 25 VI 1950 w Stanisławowie (obecnie Ukraina). Ukończył Technikum Kolejowe w Nowym Sączu (1978).
1964–1991 uczeń szkoły przyzakładowej, mechanik naprawy silników spalinowych, mistrz, referent techn., kierownik Wydziałowego Biura Rozdzielczego na W-4 w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu.
1967–1975 członek PTTK, 1972–1980 w PZPR, 1979–2001 członek, wiceprezes Polskiego Związku Hodowców Kanarków i Ptaków Egzotycznych w Nowym Sączu.
W VIII 1980 współorganizator kilkugodzinnych przestojów w pracy w ZNTK ws. powołania niezależnych zw. zaw. Od IX 1980 w „S”. Od III 1981 przew. Komisji Oddziałowej W-4 „S”, członek KZ. 9–11 I 1981 współorganizator strajku w Ratuszu w Nowym Sączu, uczestnik rozmów MKZ Małopolska – Komisja w Nowym Sączu z komisją rządową ws. niezrealizowanych postulatów. Kolporter niezależnych wydawnictw m.in. pism „Goniec Małopolski” i „Aktualności”.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, 10 III 1982 zwolniony. Przeniesiony na gorsze stanowisko. 1981–1984 wielokrotnie przesłuchiwany, wzywany na rozmowy ostrzegawcze, poddawany rewizjom. III 1982 – 1989 członek nieformalnej grupy pomagającej aresztowanym, kolporter ulotek i cegiełek w ZNTK i wśród znajomych, współorganizator spotkań z działaczami opozycji, wykładów z historii i historii sztuki, wieczorków poetyckich, także w ramach Towarzystwa Polsko-Norweskiego (członek 1983–1991). Uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele NSPJ w Nowym Sączu, organizator pomocy materialnej dla represjonowanych (z ks. Stanisławem Jemioło i in.). W V 1988 współorganizator kilkugodzinnych przestojów w pracy na znak solidarności ze strajkującymi w kraju.
1989–1991 wiceprzew. Rady Pracowniczej w zakładzie, członek KZ. 23 III 1989 – 1991 w KO w Nowym Sączu, organizator spotkań podczas kampanii wyborczej. 1991–1999 prezes zarządu Fundacji na Rzecz Miasta Nowego Sącza. 1991–1999 w UD/UW. 1995–1999 wiceprezes ds. gospodarczych KS Sandecja. 2000–2005 współwłaściciel Wydawnictwa Fundacja. 2001–2004 w PO. Od 2006 współwłaściciel firmy rodzinnej Wydawnictwo i Drukarnia Nova Sandec.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
1981–1983 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V/Wydz. II KW MO/WUSW w Nowym Sączu w ramach SOS krypt. Działacz; 1982–1987 przez Wydz.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KW MO w Nowym Sączu/p. V RUSW w Nowym Sączu w ramach KE krypt. Mistrz.
Sławomir Chmura