Kamiński Andrzej
Andrzej Kamiński, ur. 5 V 1946 w Cieplicach-Zdroju k. Jeleniej Góry. Absolwent Państwowej Szkoły Morskiej, Wydz. Mechaniczny (1968); mgr inż. okrętowy.
1968-1972 asystent maszynowy, starszy mechanik w PŻM, 1972-1974 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. mechanik na statku szkolnym Wyższej Szkoły Morskiej MS Nawigator, 1975-1982 ponownie w PŻM, od 1979 inspektor techniczny. W III 1968 uczestnik wieców studenckich na Politechnice Szczecińskiej. 17-22 XII 1970 współorganizator strajku solidarnościowego ze stoczniowcami na statkach w Porcie Szczecińskim. Od 1978 kolporter (z Janem Denisewiczem) wydawnictw Instytutów Literackich w Paryżu i w Londynie.
18-19 VIII 1980 współorganizator wiecu w PŻM na którym wyłoniono KS, 19-30 VIII 1980 uczestnik strajku, następnie (z Henrykiem Grelą) delegat do MKS w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego; od IX 1980 w „S”, od XII 1980 członek Prezydium KZ w PŻM, i rzecznik prasowy; redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego NSZZ «S» w Polskiej Żegludze Morskiej”; VI-VII 1981 delegat na I WZD Regionu Pomorze Zachodnie, następnie członek Sekcji Morskiej „S”, jej rzecznik prasowy, organizator pisma „Głos Marynarza”.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, następnie w Wierzchowie – autor ''Dziennika internowanego'', pobity za obronę współwięźnia Zdzisława Łakomskiego, uczestnik 11-dniowej głodówki, 16 VI 1982 zwolniony.
Od VIII 1982 na emigracji w Szwecji, działacz (z Adamem Wycichowskim i Radzimierzem Nowakowskim) na rzecz zjednoczenia środowiska polonijnego, tłumacz z jęz. angielskiego tekstów polskich emigrantów politycznych w Oxelösund, współzałożyciel Związku b. Internowanych Sierpień ’80, członek Prezydium Kongresu Polaków w Szwecji, odpowiedzialny za kontakty z podziemną „S” (m.in. przekazywał 10% składek Zbigniewowi Bujakowi i ks. Henrykowi Jankowskiemu), współorganizator imprez kulturalnych, m.in. z udziałem Mai Komorowskiej, Piotra Szczepanika, z których dochód był przeznaczony dla podziemnej „S”. 1983-1984 starszy mechanik na statku serwisowym Quatar Navigation, 1984-1985 na statku Thunbolaget; 1985-1998 główny inż. ruchu w Elektrociepłowni w Nyköping; 1998-2002 dyr. ds. eksploatacji i utrzymania ruchu w Nattenfall; od 2002 inż. ruchu w Elektrociepłowni w Nyköping. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa w Warszawie.
22 XII 1981 – 19 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO/WUSW w Szczecinie w ramach KE krypt. Bławatek.