Kościesza-Kuszłeyko Ryszard
Ryszard Kościesza-Kuszłeyko, ur. 12 IV 1930 w Zamościu, zm. 26 XII 2008 w Gliwicach. Absolwent Politechniki Śląskiej, Wydz. Elektryczny (1954), w 1969 doktorat.
1949-1950 (w czasie studiów) pracownik Elektromontażu w Gliwicach, 1954-1957 Instytutu Energetyki, w 1957 Elektroprojektu, 1958-1984 Instytutu Spawalnictwa tamże, 1984-1989 na rencie.
Od IX 1980 w „S”; w 1981 przewodniczący Górnośląskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki; pełnomocnik ZR ds. reformy gospodarczej, pomysłodawca i organizator Solidarnościowego Ośrodka Wymiany, który miał być rodzajem giełdy towarowej; w VII i XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD (Woj. Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek ZR.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, Katowicach, Strzelcach Opolskich, Uhercach, Załężu k. Rzeszowa i Nowym Łupkowie, zwolniony w XII 1982. Współpracownik RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, przewodniczący Grupy K przygotowującej materiały dla TKK; organizator Radia „S” oraz wydawnictwa fonicznego Istne. W II 1988 organizator i uczestnik Zgromadzenia Działaczy „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Łączy, w II 1989 uczestnik II Walnego Zgromadzenia Działaczy NSZZ „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu. 1988-1989 niejawny sekretarz RKW.
1990-1997 delegat na kolejne WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, do 1998 członek ZR, delegat na KZD, współautor programu gospodarczego „S”. Od 1989 właściciel firmy Dr R. Kuszłeyko – Zespół Doradczy. 1997-2001 doradca Prezesa Rady Ministrów oraz Wojewody Śląskiego.
Przemysław Miśkiewicz