Encyklopedia Solidarności Krajewski Andrzej Jan - Biogramy -

Andrzej Jan Krajewski, ur. 24 XI 1949 w Warszawie. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, kierunek ekonomia (1971).

1971-1978 reporter w „Ekspresie Wieczornym” w Warszawie, 1978-1980 kierownik działu w „Razem”, 1980-1981 kierownik działu w „Przeglądzie Technicznym”. 1967-1971 w ZSP, od 1974 w SDP, 1977-1979 w PZPR.

Od 1980 w „S”, przewodniczący Komisji Rewizyjnej Koła Wydawców Sigma; 1980-1981 członek ZR Mazowsze, w 1981 delegat na I KZD. XI 1980 – 1981 współpracownik „Niezależności”.

1982-1986 redaktor „Firmy”, 1982-1984 tłumacz „Yomiuri Shimbun” w Warszawie, 1984-1986 tłumacz w „Washington Post” w Warszawie. Autor w „CDN”, „Vacacie” i „Praworządności”. 1986-1988 stypendysta Fulbrighta, 1988-1989 redaktor „Nowego Dziennika” (Nowy Jork).

1989-1990 doradca wicepremiera i ministra finansów Leszka Balcerowicza, korespondent w Warszawie Polish Television Network (Nowy Jork). W 1990 redaktor w TVP, 1990-1994 korespondent TVP i Polskiego Radia w Waszyngtonie, 1994-2001 redaktor naczelny „Przeglądu Reader's Digest”. 1995-1998 członek Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta. 1995-1997 wiceprezes Rady Nadzorczej Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej Sztuka w Warszawie. 1996-2001 wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim, Wydz. Dziennikarstwa. 1997-2002 prezes Klubu Dziennikarzy Europejskich, 2002-2004 wiceprezes. 2001-2003 z-ca redaktora nacz. „Forum”. 2001-2004 członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. 2003-2005 dyr. Centrum Monitoringu Wolności Prasy. Od 2005 niezależny dziennikarz.

Autor ''Cicerone'' (Most, 1987), ''Region USA'' (Aneks, Londyn, 1989), ''Kiedy Polska'' (Prawy Margines, Warszawa 1989).

Do 24 V 1989 rozpracowywany przez Wydz. II Dep. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. MSW w ramach SOS.

Anna Grażyna Kister