Krystosiak Alina
Alina Krystosiak, ur. 22
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1933 w Nowym Zawodzie k. Żytomierza (obecnie Ukraina). Ukończyła Pomaturalne Studium Ekonomiczne w Szczecinie (1955).
1978–1980 w PZPR.
1952–1964 kierownik sekcji finansowej w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni w Gryficach, 1964 radna z listy zakładowej w MRN w Gryficach, 1965 z-ca gł. księgowego w Spółdzielni Rzemieślniczej w Mielcu, 1965–1975 kierownik działu finansowego w Przedsiębiorstwie Hurtu Spożywczego w Szczecinie, 1975–1983 działu rachuby i płac w WSS Społem tamże.
W XII 1970 uczestniczka demonstracji przed gmachem KW PZPR w Szczecinie, współorganizatorka zaplecza dla strajku w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. 1978–1980 kopistka i kolporterka wydawnictw niezależnych z Gdańska i Krakowa („Robotnik Wybrzeża”, „Sygnał”, „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR). W VIII 1980 organizatorka protestu solidarnościowego w WSS Społem.
Od IX 1980 w „S”; IX 1980 – 13 XII 1981 przew. Komitetu Założycielskiego, nast. KZ.
I 1982 – IX 1988 organizatorka pomocy osobom represjonowanym i ich rodzinom; organizatorka i koordynatorka kolportażu podziemnych wydawnictw („Tygodnik Mazowsze”, „Jedność Stoczniowa”, „Jedność Podziemna”, „BiS”, „CDN”) w środowisku handlowców, stoczniowców, studentów, służby zdrowia i oświaty; współorganizatorka akcji ulotkowych i plakatowych. 1983 z-ca gł. księgowego w PHS w Szczecinie, 30 V 1983 zwolniona. 1983–1988 kierownik działu rachuby i płac w Estradzie Szczecińskiej. 21 II 1984 aresztowana, osadzona w Izbie Zatrzymań KW MO w Szczecinie i AŚ w Kamieniu Pomorskim (przez dwa tygodnie prowadziła głodówkę), 25 VII 1984 zwolniona na mocy amnestii; 30 V 1983 zwolniona z pracy. Od 1988 na emeryturze. Od IX 1988 w USA. Współorganizatorka zbiórek pieniężnych w Nowym Jorku dla represjonowanych w kraju opozycjonistów, m.in. na leczenie pobitego Mirosława Kwiatkowskiego. W 1990 powróciła do Polski.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).
29 II 1984 – 3 XI 1988 rozpracowywana przez Wydz. V WUSW w Szczecinie w ramach SOS/SOR krypt. Lola/Lama.
Sylwia Wójcikowa