Miszczak Zygmunt Marek
Zygmunt Marek Miszczak, ur. 3 III 1965 w Lublinie. Po skreśleniu z listy uczniów VIII LO w Lublinie ukończył Liceum Zaoczne dla Pracujących tamże (1985). Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Wydz. Prawa (1994).
Od XI 1979 współpracownik KPN. 1979–1980 uczestnik kolportażu niezależnych pism (m.in. „Droga”, „Gazeta Polska”) i ulotek oraz malowania haseł na murach.
1980–1981 współpracownik „Słowa”, drukarz, od n-ru 3 faktycznie redaktor nacz. W 1981 członek KAB KPN Obszaru Lublin. Od IV 1981 członek Ruchu Szańca; redaktor i drukarz pisma politycznego dla młodzieży „Szaniec”. W VII 1981 brał udział w instalacji pomnika katyńskiego w Dolince Katyńskiej na Cmentarzu Powązkowskim.
Po 13 XII 1981 członek Polskiego Ruchu Oporu; autor artykułów w piśmie „Słowo i Czyn”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – V 1982 w ukryciu. 3 V 1982 zatrzymany, 5 V – VII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Lublinie, skąd zbiegł; do VIII w ukryciu. IX 1982 ujawnił się. Od 1 X 1982 przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Kwidzynie; 25 X 1982 uwolniony. Od III 1983 członek KPN (współpracował m.in. z Dariuszem Wójcikiem, Zbigniewem Sznajderem, Wojciechem Wardawym, Pawłem Mitrusem, Andrzejem Mazurkiewiczem). Wiosną 1984 współinicjator nocnego czuwania młodzieży lubelskich szkół średnich w kościele Matki Bożej Wspomożenia Wiernych (oo. salezjanie) w Lublinie, na znak solidarności z protestem uczniów Zespołu Szkół Rolniczych w Miętnem w obronie krzyża. 1986–1989 członek KAB Obszaru Lublin. Publikował na łamach „Pobudki”. 1988–1990 współredaktor, autor tekstów i drukarz pisma KPN Obszar IV Lublin „Goniec”; kolporter wydawnictw podziemnych i ulotek (KPN oraz „Solidarności” w Lublinie); V 1988 współorganizator strajku solidarnościowego studentów KUL. 1988–1989 współorganizator manifestacji studenckich w Lublinie (z NZS).
1979–1989 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1983–1989 kilkakrotnie karany przez kolegia ds. wykroczeń (w V 1985 orzeczono karę 3,5 mies. aresztu, ze wzgl. na stan zdrowia i egzamin maturalny zwolniony po kilku dniach).
W l. 80. wykonywał prace dorywcze (m.in. w Spółdzielni Kominiarskiej w Kraśniku, Spółdzielni Inwalidów Niewidomych w Lublinie oraz prace polowe).
W 1990 uczestnik akcji KPN blokady bazy wojsk sowieckich w Rembertowie k. Warszawy.
Od 1995 na rencie. Od 2010 pracownik biurowy w Lechaa Consulting Sp. z o.o. w Lublinie oraz dziennikarz-wolontariusz Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych (LFOON).
Współautor tomiku poezji Tak różne (2008), autor Rozproszenie (2011) i Kup mi, mamo, gwiazdkę z nieba (2013).
1982–1984 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Lublinie w ramach SOR krypt. Dublerzy; 1985–1990 przez Wydz. III WUSW w ramach SOR krypt. Konfederaci II.