Encyklopedia Solidarności Naimski Piotr - Biogramy -

Piotr Aleksander Naimski, ur. 2 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1951 w Warszawie. Ukończył VI LO tamże (1968), absolwent Wydz. Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1975), doktorat w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN (1981).

1965–1972 w 1. WDH, tzw. Czarnej Jedynce, od 1967 instruktor, 1971–1972 komendant szczepu. Współorganizator i członek (1969–1976) kręgu starszoharcerskiego Gromada Włóczęgów. XII 1970 dawca krwi dla ofiar protestów na Wybrzeżu, z Krzysztofem Łączyńskim rozdawał na warszawskim Starym Mieście ulotki wzywające do poparcia strajkujących. 1972–1973 we Francji. IX 1973–VI 1974 pracownik inżynieryjno-techn. Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW. 1975–1979 pracownik naukowy i doktorant w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN (pozbawiony stypendium z powodów politycznych). 1975 zbierał podpisy pod listem protestacyjnym przeciwko zmianom w konstytucji. Wiosną 1976 współorganizator akcji w obronie relegowanych z uczelni studentów Jacka Smykała i Stanisława Kruszyńskiego. Od VII 1976 uczestnik akcji niesienia pomocy represjonowanym robotnikom z Ursusa i Radomia. Założyciel tzw. kartoteki ursuskiej – zbioru danych dot. ofiar represji władz. 23 IX 1976 współinicjator, współzałożyciel KOR/KSS KOR, IX 1976 współredaktor Apelu do społeczeństwa i władz PRL, skarbnik KOR (z Janem Józefem Lipskim). Od X 1977 członek Rady Funduszu Samoobrony Społecznej. 1976–1980 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, karany przez kolegia ds. wykroczeń. 16 V 1977 aresztowany, osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, 23 VII 1977 zwolniony na mocy amnestii. VIII 1977–III 1981 współtwórca, nast. członek redakcji, drukarz niezależnego pisma „Głos”, organizator drukarni Wydawnictwa Głos wydającej „Głos”, „Komunikat” KSS KOR oraz książki. III 1980 wzywał do bojkotu wyborów do Sejmu PRL.

2 IX 1980 z Ludwikiem Dornem, Urszulą Doroszewską, Marcinem Gugulskim, Jarosławem Kaczyńskim, Antonim Macierewiczem i Janem Olszewskim organizator (w mieszkaniu Zofii Banieckiej przy ul. Bednarskiej w Warszawie) punktu informacyjnego dla osób zakładających „S”. 4 IX 1980 uczestnik spotkania założycielskiego MKZ Mazowsze w Ursusie. X 1980–III 1981 członek Rady Programowej Ośrodka Badań Społecznych przy MKZ, nast. Regionie Mazowsze. 15 III 1981–VII 1984 stypendysta New York University Medical School (USA). 14 XII 1981–VII 1984 założyciel i członek (z Erykiem Chenowethem, Jakubem Karpińskim, Ireną Lasotą i Jerzym Warmanem) Komitetu Poparcia „Solidarności” w Nowym Jorku (The Committe in Support of Solidarity), organizator transportów sprzętu drukarskiego do kraju. 1981 założyciel i szef wydawnictwa Głos Publishing House w Nowym Jorku, udział w programach o sytuacji w Polsce w mediach amerykańskich i polonijnych Od 14 VII 1984 w kraju, redaktor, drukarz podziemnych pism: „Głos”, „Wiadomości”. 1984–1989 specjalista ds. diagnostyki medycznej w Klinice Endokrynologii CMKP w Szpitalu Bielańskim i nocny dyżurant w laboratorium szpitalnym w Dziecięcym Szpitalu Zakaźnym przy ul. Siennej w Warszawie. 1986 członek Rady Programowej Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Archidiecezji Warszawskiej. 1987 z A. Macierewiczem założyciel stowarzyszenia niepodległościowego Wolność i Solidarność. I 1987–I 1988 udział w pracach Klubu Myśli Politycznej Dziekania.

1989 przeciwnik obrad Okrągłego Stołu, 1989–1992 współzałożyciel i dyr. Wydawnictwa Głos Głos "Głos", podtytuł: „Niezależny miesięcznik społeczno-polityczny”, pismo wydawane X 1977 – XII 1989 (z przerwą II 1981 – II 1982) w Warszawie z inicjatywy środowiska KSS KOR. Sp. z o.o. 1989–1992 współzałożyciel, członek ZChN, nast. Ruchu Katolicko-Narodowego. XII 1991–I 1992 wiceminister w MSW, II–VI 1992 szef UOP. 1992–1995 prezes Fundacji dla Zachowania Polskiego Dziedzictwa Głos, 1995–1998 współzałożyciel i członek Ruchu Odbudowy Polski. 1992–1996 prezes Klubu Atlantyckiego. 1995–2009 wykładowca w Wyższej Szkole Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu, 2003–2009 prodziekan ds. ogólnych i studiów politologicznych Wydz. Studiów Politycznych tamże. 1999–2001 doradca premiera Jerzego Buzka ds. bezpieczeństwa. 2005–2007 sekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki i pełnomocnik rządu ds. importu surowców energetycznych, 2008–10 IV 2010 doradca szefa BBN. 2010–2011 think tanku ECR New Direction w Brukseli. 2011 współzałożyciel Ruchu Społecznego im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Od 2011 poseł z ramienia PiS, od 2013 członek PiS, od 2015 sekretarz stanu w KPRM, pełnomocnik rządu ds. strategicznej infrastruktury energetycznej.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), Krzyżem Średnim Orderu Węgierskiego (2016), Krzyżem Wielkim Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi (2016).

5 X 1976–15 III 1981 rozpracowywany przez Wydz. III/III-2 KS MO w Warszawie w ramach SOR krypt. Chemik; 19 I 1981–18 XI 1986 przez Wydz. XI/Wydz. II Dep. I MSW w ramach SMW krypt. Chemex; 1984–1990 przez Biuro Studiów SB MSW.

Grzegorz Wolk