Narożny Kazimierz Bogdan
Kazimierz Bogdan Narożny, ur. 17 IX 1943 w Żabiczynie k. Wągrowcam, zm. 6
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2021. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Elektryczny (1971).
1971-1973 pracownik Zakładów Tonsil we Wrześni, 1973-1986 Stokbetu tamże.
Od X 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, nast. KZ w Stokbecie; w III 1981 współorganizator akcji strajkowej w związku z kryzysem bydgoskim; w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Wielkopolska, członek ZR, delegat na I KZD.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Gębarzewie: uczestnik kilkudniowej głodówki, 29 IV 1982 zwolniony. Po wyjściu zaangażowany w pomoc dla represjonowanych i ich rodzin: zaopatrzenie w żywność, pomoc finansowa; od 1982 działacz podziemnej Międzyzakładowej Grupy „S” we Wrześni, TZR Wielkopolska w Poznaniu, przedstawiciel TZR, kolporter podziemnych wydawnictw we Wrześni, Jarocinie, Poznaniu, m.in. „Solidarnych”, „Tygodnika Mazowsze”, „Veta”, „Biuletynu Wojennego”, książek wydawnictw: NOWa, Głos, Wydawnictwo im. gen. Fieldorfa-Nila, kaset audio, kalendarzy, znaczków poczt podziemnych; od 1983 współorganizator comiesięcznych spotkań działaczy „S”, Mszy za Ojczyznę w Farze we Wrześni, od 1984 w klasztorze oo. Paulinów w Biechowie k. Wrześni, dorocznych pielgrzymek do sanktuarium oo. Paulinów w Biechowie, Uniwersytetu Ludowego tamże. Od 1986 członek jawnej Wielkopolskiej Rady „S” oraz TZR Wielkopolska. 1984-1988 przewodniczący Rady Pracowniczej w Stokbecie, wspomagał działalność samorządów robotniczych w woj. poznańskim: (Telkom-Teletra, Wiepofama, Pomet, HCP), w Warszawie: (Huta Warszawa, FSO, Mostostal Warszawa), z tego powodu w 1986 zwolniony z pracy, 1986-1987 pracownik Centrali Nasiennej we Wrześni, ponownie zwolniony, 1988-1989 bez zatrudnienia. Kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, m.in. w II 1988 w związku z zebraniem tzw. Alternatywy; 1 V 1988 współorganizator manifestacji „S” w Poznaniu, w 1988 wspomagał strajki na Śląsku, w Gdańsku: w V 1988 kurier z pieniędzmi do Gdańska, w VIII 1988 do Gdańska i Jastrzębia-Zdroju. W I 1989 w imieniu członka KKW Janusza Pałubickiego inicjował powołanie Komitetu Organizacyjnego TZR Wielkopolska Południowa „S” w Kaliszu.
W 1989 członek KO „S” w Poznaniu, współorganizator kampanii wyborczej KO „S”. 1989-1999 przywrócony do pracy w Stokbecie, przewodniczący KZ; 1989-2008 delegat na kolejne WZD Regionu Wielkopolska, od 1990 członek ZR, 1990-2004 delegat na kolejne KZD, 1989-2001 pracownik ZR. 1996-2001 w AWS. Od 2001 na rencie, nadal czynny działacz „S”.
2012 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności
Aleksandra Pietrowicz