Walczykiewicz Mieczysław
Mieczysław Walczykiewicz, ur. 21 I 1945 w Zakrzówku k. Kraśnika. Ukończył Szkołę Przysposobienia Rolniczego w Stawie k. Kalisza (1961).
1961–1965 pracował w gospodarstwie ojca w Stawie, 1965–1967 zasadnicza służba wojskowa, 1967–1969 kierowca w GS Samopomoc Chłopska tamże, 1969–1979 w Kaliskich Zakładach Koncentratów Spożywczych Winiary, od 1979 własne gospodarstwo rolne.
Od X 1980 przew. Komitetu Założycielskiego Solidarności Wiejskiej w gm. Szczytniki, 1980–1981 współorganizator wojewódzkich struktur Solidarności Wiejskiej. 19 I 1981 współorganizator blokady drogi w Szczytnikach w celu nakłonienia władz wojewódzkich do podjęcia dialogu z Solidarnością Wiejską ws. rozwiązania Spółdzielni Świt Świt „Świt”, podtytuł: „Biuletyn Informacyjny NSZZ »Solidarność« MPK – Wrocław”, zmiany podtytułu: „Biuletyn Informacyjny NSZZ »Solidarność« Pracowników MPK Wrocław” (nr 28, 1983); „Biuletyn Informacyjny NSZZ »Solidarność« MPK – Wrocław”, „PBU – Wrocław, Wolność, Justyna, Jerzy” (od nr 4 (37), IV 1985); „Biuletyn Informacyjny NSZZ »Solidarność« MPK – Wrocław oraz Jerzego i Justyny (od nr 11 (44), XI 1985); Biuletyn Informacyjny TKZ: MPK Wrocław, „Jerzy, „Justyna” (nr 12(45), 1985); „Biuletyn Informacyjny TKZ MPK Wrocław” (od nr 1(53), I–II 1987); „Biuletyn Informacyjny NSZZ «S[olidarność]» MPK Wrocław” (od nr 3 (64), 1989). i PGR Lewków oraz rozdzielenia ziemi między rolników. 1981 organizator akcji przywracania krzyży w szkołach. I – VIII 1981 przew. prezydium Tymczasowego Zarządu Wojewódzkiego Solidarności Wiejskiej w Kaliszu; 8–9 III 1981 delegat na zjazd zjednoczeniowy niezależnych zw. zaw. rolników w Poznaniu, na którym powołano Ogólnopolski Komitet Założycielski „S” RI; 10 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 uczestnik manifestacji przed sądem w Warszawie dot. rejestracji „S” RI, w III 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w siedzibie ZSL w Bydgoszczy.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Ostrowie Wielkopolskim i Głogowie, 8 III 1982 zwolniony. 1982 współorganizator Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników, powstały w okresie stanu wojennego z potrzeby pogłębienia wzajemnych kontaktów pomiędzy działaczami „S” RI a duchowieństwem. Pierwsze rozmowy z hierarchią podjęła grupa działaczy „S” RI z woj. stołecznego warszawskiego. W V 1982, za zgodą bp. Władysława Miziołka, została odprawiona w archikatedrze św. Jana msza św. w 1. rocznicę rejestracji „S” RI. Msze św. o podobnym charakterze odbywały się późn. rokrocznie, skupiając coraz większą liczbę ludzi chcących m.in. zamanifestować w ten sposób wolę reaktywowania „S” RI. Warszawskie środowisko „S”, zachęcone powodzeniem tej idei, 5 IX 1982 zorganizowało razem ze stroną kościelną na Jasnej Górze dożynki o charakterze religijno-patriotycznym z udziałem ok. 300 tys. rolników. 18 XI 1982 prymas Józef Glemp przyjął warszawską grupę działaczy i doradców związku, którzy m.in. prosili go o ustanowienie stałych form duszpasterstwa dla rolników. 2 XII 1982 Konferencja Episkopatu Polski utworzyła Komisję Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników, Ogólnopolskie Duszpasterstwo Rolników, w diecezjach ustanowiła jego referentów diecezjalnych i dekanalnych. Przew. Komisji został bp Jan Gurda. Celem DR było przede wszystkim pogłębianie życia religijnego rolników, wiele wysiłku wkładano w odrodzenie moralne wsi, podkreślenie godności i wartości pracy rolników. Duszpasterze pomagali w samokształceniu i pracy oświatowej, organizowali życie kulturalne, działalność oświatową, akcje na rzecz dobra wspólnego (pomoc w gospodarstwie, porady prawne itp.), rekolekcje, dni skupienia itd. Istnienie DR spotkało się z nieprzychylną reakcją władzy, która zarzucała Kościołowi, że w ten sposób dąży do reaktywowania „S” RI. Indywidualnych Okręgu Kalisko-Sieradzkiego przy kościele Nawiedzenia NMP (oo. jezuici) w Kaliszu (prowadzonego przez o. Stefana Dzierżka, nast. o. Walentego Kublika). 1983 współorganizator wyjazdów na spotkanie z Janem Pawłem II w Niepokalanowie i Tarnowie. 1982 wspierał działania Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Kaliszu na rzecz działaczy wiejskich. 1982–1989 jeden z liderów (z Leonardem Duszeńko, Franciszkiem Lipowskim i Janem Heresztynem) podziemnej „S” RI w woj. kaliskim. Kolporter i kurier podziemnych wydawnictw (odbiór m.in. od B. Studzińskiego i Andrzeja Czumy), m.in. pism: „Tygodnik Mazowsze”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Solidarność Walcząca”, „Obserwator Wielkopolski”, „Droga”. 1983–1988 uczestnik ogólnopolskich spotkań „S” RI, m.in. w Licheniu, Magdalence, Wilanowie i Nieszawie, utrzymywał kontakty z kapelanami „S” RI ks. Czesławem Sadłowskim i bp. Janem Michalskim, bp. Romanem Andrzejewskim oraz ks. Bogdanem Walczykiewiczem (kapelanem ss. urszulanek w Chylicach). We IX 1984 współinicjator wystawy Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920 w klasztorze oo. jezuitów w Kaliszu. W XII 1987 z inicjatywy Duszpasterstwa RI we Włocławku odbył 3-mies. praktykę rolniczą w Norwegii.
W 1989 współorganizator KO Województwa Kaliskiego, 1990–1991 przew. KO w Szczytnikach. Od 1991 działacz Akcji Katolickiej w diecezji kaliskiej, założyciel Akcji Katolickiej przy parafii św. Jadwigi Śląskiej w Stawie.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
1981–1989 rozpracowywany przez Wydz. IV/Wydz. VI KW MO/WUSW w Kaliszu w ramach SOR/KE krypt. Inwalida.