Encyklopedia Solidarności Miodońska-Brookes Ewa - Biogramy -

Miodońska-Brookes Ewa, ur. 1 VII 1939 w Krakowie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filologicznego, kierunek filologia polska (1961), doktorat (1970), habilitacja (1979), prof. zw. (1997).

Od 1962 zatrudniona w Katedrze Historii Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UJ jako pracownik naukowy, nast. kolejno w: Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki Opisowej, Zakładzie Teatru, Katedrze Historii Literatury Polskiej Okresu Pozytywizmu i Młodej Polski. Od 1972 współpracownik i wykładowca PWST. 1974–1977 wykłady w jęz. angielskim w Szkole Letniej Kultury i Języka Polskiego, m.in. współtworzenie programu nauczania literatury i kultury polskiej w ramach studiów dla cudzoziemców. W l. 70. współautorka programów nt. literatury i kultury dla studenckiego „Alma Radio”, radia w Domu Studenckim Nawojka, a także Radia Kraków i II Programu Polskiego Radia oraz TVP. Pełniła szereg funkcji społecznych i organizacyjnych na UJ w macierzystym instytucie i na Wydz. Filologicznym.

III 1968 udział w akcji opieki nad studentami strajkującymi w akademikach. W l. 70. uczestniczyła w pracach Studium Myśli Współczesnej pod kierunkiem ks. Józefa Tischnera i pod patronatem ks. kard. Karola Wojtyły. W swym mieszkaniu od lat 70. organizatorka nieformalnego seminarium dla studentów, dyskusje nad tematami i tekstami podlegającymi cenzurze. 1977 próba zwolnienia jej z pracy, bliskie kontakty ze studentami z SKS, NZS i samorządu studenckiego.

Od X 1980 w „S”, od 2 X 1980 członek Uczelnianego Komitetu Założycielskiego „S” na UJ, Prezydium i rzecznik prasowy, od I 1981 z-ca przew. Komisji Rewizyjnej „S” UJ (od III 1981 traktowanej jako zapasowy skład kierownictwa „S” na UJ na wypadek represji). 1981 uczestnik wykładów otwartych organizowanych przez „S” dla zakładów pracy i studentów.

Po 13 XII 1981 współorganizatorka i członek TKZ „S” UJ. Zatrzymana na pocz. stanu wojennego i przesłuchiwana przez SB ws. podpisania listu w obronie aresztowanych kolegów, wykładowca Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego oraz Studium Myśli Chrześcijańskiej organizowanego przez DA przy kościele oo. Dominikanów, św. Anny, św. Szczepana, św. Józefa na Podgórzu, oo. Karmelitów, a także w KIK w Krakowie, Olkuszu, Bielsku-Białej, w Młodzieżowym Domu Kultury w Krakowie, w bibliotekach i szkołach, jak również podczas Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Współzałożycielka krakowskiego Komitetu Kultury Niezależnej, zbierała materiały dla pism podziemnych, doprowadziła do wydania Kadencji Jana Józefa Szczepańskiego. 1981–1989 współorganizatorka i współpracownik Arcybiskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym przy krakowskiej kurii (gromadzenie relacji poszkodowanych, opieka nad ludźmi kultury i literatury w Krakowie, wymagającymi troski i materialnego wsparcia).

Autorka prac naukowych, m.in.: Wawel – „Akropolis”. Studium o dramacie Stanisława Wyspiańskiego (1980). Specjalista w zakresie historii literatury, poetyki i teorii literatury, teatrologii, dramatu europejskiego i polskiego, szczególnie w twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Współtwórczyni krakowskiej teatrologii.

Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1981), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1989), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995).

22 II 1982–21 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 rozpracowywana przez Wydz. III‑1 KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Naiwni.

Henryk Głębocki