Gołba Krzysztof Stanisław
Krzysztof Stanisław Gołba, ur. 28 III 1957 w Zabrzu, absolwent Śląskiej Akademii Medycznej, Wydz. Lekarski tamże (1982), doktorat (1987), habilitacja (2001), profesura (2011), lekarz specjalista chorób wewnętrznych i kardiologii.
X 1980 współorganizator NZS w Śląskiej Akademii Medycznej, członek Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS ŚAM, XI 1980 Regionalnego Komitetu Koordynacyjnego NZS Uczelni Górnego Śląska, 1980–1981 w redakcji „Prosto z Mostu”, II 1981 oficjalny przedstawiciel NZS ŚAM podczas strajku łódzkich studentów, 16–17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 współorganizator i uczestnik strajku studenckiego na Wydz. Lekarskim ŚAM w Zabrzu o rejestrację NZS (jedynego aktywnego strajku studenckiego w woj. katowickim w tym czasie), członek KS, 3–6 IV 1981 uczestnik I KZD NZS w Krakowie, 1981 reprezentant studentów w Senacie ŚAM, 1981 współorganizator wydziałowej biblioteki NZS, X–XII 1981 przew. Komisji Uczelnianej NZS ŚAM, XI–XII 1981 współorganizator i uczestnik na ŚAM strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu, przew. KS.
Po 13 XII 1981 w ukryciu, 14 XII 1981 wraz z Antonim Pyrkoszem wywiózł z uczelni i ukrył powielacz należący do NZS, późn. wykorzystywany na potrzeby struktur KPN. 18 I 1982 zatrzymany przez WSW, internowany, osadzony w areszcie KW MO w Katowicach, nast. w Ośr. Odosobnienia w Strzelcach Opolskich, 1 III 1982 zwolniony z przyczyn zdrowotnych po interwencji bp. katowickiego Herberta Bednorza. 1982–1988 współorganizator i uczestnik spotkań samokształceniowych studentów śląskich uczelni gł. we Franciszkańskim Ośr. Duszpasterstwa Akademickiego przy Bazylice św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach-Panewnikach.
Od 1982 asystent stażysta, nast. asystent w Katedrze i Zakładzie Farmakologii ŚAM w Zabrzu-Rokitnicy, asystent w I Klinice Kardiologii Instytutu Kardiologii w Katowicach, 1985–2015 kolejno st. asystent, adiunkt, prof. w II Klinice Kardiologii/Katedrze i Klinice Kardiologii (Wydz. Lekarski ŚAM w Katowicach/Wydz. Nauk o Zdrowiu SUM), od 2015 kierownik Kliniki Elektrokardiologii i Niewydolności Serca i kierujący Oddziałem Elektrokardiologii Górnośląskiego Centrum Medycznego SUM w Katowicach.
Członek Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego, Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (członek-założyciel i wieloletni przew. Sekcji Kardiologii Eksperymentalnej PTK, ekspert Sekcji Echokardiografii PTK). Od 2006 wybieralny członek Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Od 2005 członek-założyciel i rzecznik Stowarzyszenia „NZS 1980” w Katowicach.
Autor ponad 100 prac naukowych, ok. 200 doniesień na zjazdach i konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych, laureat nagród naukowych krajowych i zagranicznych (m.in. Ministra Zdrowia, Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, European Society for Cardiovascular Surgery).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2020).
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
1981–1989 rozpracowywany przez KM MO w Zabrzu, nast. Wydz. III WUSW w Katowicach w ramach SOS/KE krypt. Aktywny.