Pluskiewicz Wojciech
Wojciech Pluskiewicz, ur. 4 VIII 1957 w Gliwicach, absolwent Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, Wydz. Lekarskiego (1982), doktorat (1993), habilitacja (2000), prof. zw. (2003).
X 1980 współorganizator NZS na Wydziale Lekarskim ŚAM w Zabrzu, członek Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS ŚAM, XI 1980–XII 1981 członek Zarządu Uczelnianego/Komisji Uczelnianej NZS ŚAM, 1980–1981 członek redakcji „Prosto z Mostu”; 16–17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 współorganizator strajku studenckiego na ŚAM ws. rejestracji NZS, członek KS, IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie, X–XII 1981 członek prezydium Komisji Uczelnianej NZS ŚAM, XI–XII 1981 uczestnik strajku solidarnościowego ŚAM ze studentami WSI w Radomiu, członek KS.
14 XII 1981 z Jerzym Markiem wywiózł z uczelni i ukrył archiwum NZS ŚAM i powielacz. 1982–1988 współorganizator i uczestnik spotkań samokształceniowych studentów śląskich uczelni w salce przy bazylice św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach-Panewnikach. 1982–1989 kolporter podziemnych pism (m.in. „Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „Tygodnik Mazowsze”).
1982–1984 lekarz w ZOZ w Zabrzu z oddelegowaniem do Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Alergologii w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Zabrzu, 1984–1994 asystent w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Alergologii w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 tamże, 1989–1994 lekarz zespołu karetki reanimacyjnej w Oddziale Pomocy Doraźnej tamże.
Od 1994 pracownik naukowo-dydaktyczny ŚAM/Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Od 2001 kierownik i inicjator powstania Zakładu Chorób Metabolicznych Kości w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii Wydz. Lekarskiego ŚAM/ŚUM w Zabrzu, 2005–2012 członek Senatu ŚUM. Organizator i kierownik naukowy podyplomowych kursów szkoleniowych dla lekarzy z zakresu chorób metabolicznych kości. 2001–2005 ekspert Unii Europejskiej w V i VI Programie Ramowym w zakresie tematu „Starzejące się Społeczeństwo”, ekspert Narodowej Agencji Badań Naukowych i Agencji Badań Medycznych.
Autor ponad 100 oryginalnych publikacji w krajowych i zagranicznych periodykach naukowych („Osteoporosis International”, „Bone”, „Maturitas” i inne), liczba cytacji 1640. Wielokrotnie nagradzany przez rektora uczelni i ministra zdrowia, autor pierwszego w Polsce, oryginalnego algorytmu do oceny ryzyka złamań osteoporotycznych.
Od 2005 członek założyciel Stowarzyszenia „NZS 1980”.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2020).
1982–1985 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Katowicach/Sek. III MUSW w Zabrzu w ramach KE krypt. Murzyn.