Kotula Andrzej
Andrzej Kotula, ur. 1 X 1958 w Szczecinie. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie (1983).
X 1980–IV 1981 współzałożyciel i przew. Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS WSP w Szczecinie, IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie, wybrany do KKK NZS, IV–XII 1981 przew. Komisji Uczelnianej NZS WSP w Szczecinie, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. i XI–XII 1981 uczestnik strajków studenckich tamże. 1981 zatrudniony w ZR Pomorza Zachodniego w charakterze pracownika nowo tworzonego Ośrodka Badań Społecznych i organizatora bibliotek przy komisjach zakładowych NSZZ „S”.
XII 1981–VIII 1982 w ukryciu. 1982–1989 współpracownik podziemnych pism, wydawnictw i struktur, kolporter niezależnych wydawnictw (przede wszystkim książek drugiego obiegu, kontakty i wymiana materiałów z kolporterami na terenie całego kraju), współpracownik Szczecińskiego Klubu Katolików.
1983–1989 pracował m.in. jako sanitariusz pogotowia ratunkowego, pracownik szczecińskiej Fabryki Maszyn Budowlanych Famabud oraz firm prywatnych: antykwariatu, gospodarstwa ogrodniczego, stolarni, firmy zajmującej się czyszczeniem kotłów przemysłowych.
1986 sądzony przez Sąd Rejonowy w Szczecinie za uchylanie się od rejestracji powielacza produkcji zagranicznej, odnalezionego przez SB podczas rewizji w wynajmowanym przez niego mieszkaniu (czyn zabroniony z art. 48 Prawa prasowego). Sąd umorzył sprawę, orzekając jednocześnie przepadek powielacza. 1985–1989 uczestnik Ruchu Wolność i Pokój, 1987–1989 gł. redaktor szczecińskiego „Pisma Ruchu »WiP«”. VIII–IX 1988 współpracownik MKS w Szczecinie, IX 1988–IV 1989 MKO Regionu Pomorze Zachodnie. I–VI 1989 szczeciński korespondent RWE. IV–VI 1989 zaangażowany w kampanię wyborczą Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego Regionu Pomorze Zachodnie przed tzw. wyborami kontraktowymi. Od VIII do IX 1989 dziennikarz reaktywowanego tygodnika „Jedność”.
IX 1989–IX 1991 w RFN, zatrudniony nielegalnie w firmie remontowo-budowlanej w Berlinie. 1991–1993 dziennikarz „Dziennika Szczecińskiego”, 1993 rzecznik prasowy prezydenta Szczecina Władysława Lisewskiego, nast. szef kampanii wyborczej kandydata na posła z okręgu szczecińskiego z ramienia Unii Demokratycznej Leszka Chwata, 1993–1994 dziennikarz (bez stałego zatrudnienia). 1994–1995 pełnomocnik prezydenta Szczecina ds. Euroregionu Pomerania. Od 1995 pracownik Urzędu Miasta w Szczecinie ds. współpracy polsko-niemieckiej.
1980–1984 rozpracowywany przez Wydz. III-1 WUSW w Szczecinie w ramach SOS krypt. Jamb, 1985–1987 przez Wydz. III-1 WUSW tamże w ramach SOS krypt. Monter, 1985–1988 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Sublokator, 1987–1989 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Zespół.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2014).