Łuczak Jerzy Kazimierz
Jerzy Kazimierz Łuczak, ur. 11 XI 1943 w Pabianicach, zm. 10 X 2014 tamże. Ukończył SP nr 1 w Pabianicach (1958).
1951–1961 pracownik fizyczny w Pabianickich Zakładach Przemysłu Bawełnianego Pamotex, 1962–1968 aparatowy w Pabianickich Zakładach Farmaceutycznych Polfa, 1969–1970 ślusarz w Wytwórni Urządzeń Komunalnych w Łodzi, 1970–1987 Pabianickiej Fabryce Żarówek Polam.
28–30 VIII 1980 uczestnik strajku w zakładzie. Od X 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, od I 1981 KZ, 20 II – 14 IX 1981 członek prezydium Międzyzakładowego Zespołu Koordynacyjnego „S” m. Pabianic, od 15 IX 1981 Komisji Lokalnej m. Pabianic, od 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 członek Tymczasowego Zarządu MKZ Ziemi Łódzkiej, od V 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka; 30 VII 1981 współorganizator marszu głodowego w Pabianicach.
14 XII 1981 organizator i przywódca strajku w zakładzie. I 1982 prowadził w Pabianicach samodzielne akcje plakatowe i ulotkowe oraz malował na murach antykomunistyczne hasła (II 1982 z Marianem Głowackim i Karolem Kuczyńskim). 1982–1987 przywódca jednej z dwóch niezależnych od siebie grup podziemnej „S” w Pabianicach (ps. Mały), w ramach której koordynował akcje ulotkowe, plakatowe i malowanie haseł na murach. 1982–1987 koordynator zbiórek pieniężnych wśród członków „S” z pabianickich zakładów na pomoc internowanym oraz druk i zakup podziemnych publikacji. 1982–1989 organizator kolportażu i kolporter podziemnych pism, m.in.: „Tygodnik Mazowsze”, łódzka „Solidarność Walcząca”, „Głos Solidarności”, „Biuletyn Łódzki”, „Akcja Konspiracyjna”, „Opoka”, „Przedwiośnie”, „Prześwit”, „Wezwanie”, „Arka”, książek, znaczków poczt podziemnych, kaset audio, kalendarzy, kartek świątecznych, cegiełek itp. w Pabianicach. 1982–1989 drukarz i organizator druku ulotek i plakatów. 23 X 1982 współorganizator demonstracji w Pabianicach. 10 XI 1982 uczestnik strajku w Polamie, ukarany naganą i potrąceniem premii. 1982 współwykonawca tablicy poświęconej Pamięci Pomordowanych za Wolność i Prawa Człowieka w PRL w latach 1956–1982 (przeciwdziałania podjęte przez SB spowodowały, że tablicę ukryto, a uroczystość poświęcenia i odsłonięcia odbyła się dopiero 13 XII 1990), w 1985 nowej (w miejsce starej skradzionej) plakiety z podobizną Józefa Piłsudskiego zawieszonej na ścianie kościoła św. Mateusza w Pabianicach. 1982–1985 wielokrotnie przesłuchiwany. 20 IX 1983 złożył oświadczenie o ujawnieniu podziemnej działalności w zw. z amnestią. 1984–1985 organizator i koordynator druku podziemnego pisma „Głos Łodzi”. 17 VI 1984 uczestnik akcji niezależnego obliczania frekwencji w wyborach do rad narodowych. 1985–1987 uczestnik emisji kilkunastu audycji podziemnego Radia „S” w Pabianicach. 26 II 1987 współorganizator, 1987–1989 członek prezydium (z Zygmuntem Sygdziakiem i Januszem Tomaszewskim) Międzyzakładowego Komitetu „S” w Pabianicach. II 1987 zwolniony z pracy, 1987–1989 ślusarz w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Technicznej Obsługi Rolnictwa w Zdżarach k. Pabianic, 1987 organizator podziemnej „S” w zakładzie. 1988 współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Miłosierdzia Bożego w Pabianicach.
6 II – X 1989 przew. Komitetu Organizacyjnego „S” w zakładzie, 12 II – 27 X 1989 z-ca przew. MKO Komisji Lokalnej „S” w Pabianicach (w jego mieszkaniu mieściło się Biuro Informacyjne), 19 III – X 1989 członek MKO „S” Ziemi Łódzkiej, 21 VIII 1989 – 14 I 1990 członek prezydium Regionalnej Komisji Organizacyjnej „S” Ziemi Łódzkiej. 1989–1991 członek KO m. Pabianic, 1989 współorganizator spotkań przedwyborczych i koordynator akcji plakatowych. X 1989 – 1998 ponownie zatrudniony w PFŻ Polam/Philips Lighting Poland SA w Pabianicach. 1990–1998 i 2000–2002 radny Miasta Pabianice z listy KO m. Pabianic, Koalicji Prawicy Pabianickiej, AWS Prawica Pabianic. 1990–1995 w PC (założyciel koła w Pabianicach), 1995–2006 w ZChN (1995–2000 skarbnik, od 2000 członek Komisji Rewizyjnej w Pabianicach). 1998–2008 na zasiłku przedemerytalnym, od 2008 na emeryturze. 2000–2003 ławnik Sądu Rejonowego w Pabianicach. 1998–2008 członek Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Osób w Wieku Przedemerytalnym Oddział tamże (od 2002 członek zarządu).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).
1983–1989 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Łodzi/p. III RUSW w Pabianicach w ramach SOR krypt. Drukarnia.