Krukowski Piotr
Piotr Krukowski, ur. 22 VI 1958 we Wrocławiu. Ukończył V LO tamże (1977), absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii, kierunek informatyka (1984), podyplomowych studiów z zarządzania transportem publicznym na Uniwersytecie Warszawskim (2010).
1975–1976 wykonawca i kolporter ulotek przypominających o zbrodni katyńskiej, wzywających do protestów przeciwko poprawkom do Konstytucji PRL, nast. inicjator i uczestnik malowania we Wrocławiu napisów upamiętniających zbrodnię katyńską (IV 1975 na ul. Katedralnej, nast. m.in. na pętli linii tramwajowej nr 14 przy obecnej ul. gen. Józefa Hallera, na ul. Komandorskiej, w przejściu pod gmachem gł. UWr, na Wybrzeżu Wyspiańskiego). 7 III 1976 zatrzymany w zw. z zatrzymaniem Marka Krukowskiego, malującego na murach we Wrocławiu napisy wzywające do bojkotu wyborów do Sejmu PRL. Od 1979 współpracownik Kornela Morawieckiego, kolporter niezależnych wydawnictw, w tym NOW-ej i „Biuletynu Dolnośląskiego” na UWr i w Lubinie (odbiorcami byli Andrzej Glapiński i Zdzisław Wliszczak). W poł. III 1980 zatrzymany w trakcie kolportowania ulotek wzywających do bojkotu wyborów do Sejmu PRL i WRN.
Od X 1980 w NZS, X 1980 współzałożyciel NZS na Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii UWr. 17–18 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 przywódca strajku studentów o rejestrację NZS na macierzystym wydziale, współredaktor „Komunikatu” NZS. Od 28 IV 1981 członek Zarządu Uniwersyteckiego NZS, 25 V 1981 współorganizator (z Wacławem Żołyńskim) Marszu na rzecz uwolnienia więźniów politycznych we Wrocławiu. 19 XI–11 XII 1981 członek Uniwersyteckiego KS podczas solidarnościowego strajku ze studentami WSI w Radomiu, odpowiedzialny za kontakty z mediami.
13–14 XII 1981 uczestnik strajku na UWr, 14/15 XII 1981 zatrzymany podczas pacyfikacji, 27 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu i w Nysie, 25 II 1982 aresztowany pod zarzutem zorganizowania i kierowania strajkiem na UWr, osadzony w AŚ we Wrocławiu, 9 IV 1982 zwolniony z poręczenia społecznego władz wydz., nast. odpowiadał z wolnej stopy. 19 XI 1982 skazany przez Sąd Rejonowy Wrocław-Śródmieście na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu, 10 II 1983 skazany przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu na 6 mies. pozbawienia wolności w zawieszeniu. 1982–1984 członek podziemnego Zarządu Uniwersyteckiego NZS, 1983–1984 redaktor podziemnego pisma „Komunikat” NZS, X 1983 współautor (z Adamem Markiewiczem) broszury Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. Rys historyczny wydanej w podziemiu (przy wsparciu Agencji Wydawniczej SW). IX–XII 1984 wraz z Ryszardem Czarneckim, Sławomirem Najnigierem i Jerzym Terleckim współautor dokumentu programowego NZS po czterech latach. Projekt nowego programu NZS powstałego w Siedliskach k. Kuźni Raciborskiej. 1983 czyściciel obiektów PKP we Wrocławiu, 1984–1985 portier w Spółdzielni Inwalidów RAMETA w Raciborzu, 1985–1986 referent ds. informatyki w Kolejowych Zakładach Maszyn i Sprzętu Drogowego KOLZAM tamże, 1986–1988 informatyk w Informatyczno-Elektronicznej Spółdzielni Pracy INEL we Wrocławiu, 1988–1990 kierownik w DATA START Sp. z o.o. tamże.
Od 1991 przedsiębiorca w branży IT: 1991–2001 wiceprezes X–SERWIS Sp. z o.o. tamże i dyr. wrocławskiego oddziału, 2002–2003 specjalista w Zarządzie Dróg i Komunikacji we Wrocławiu, 2003–2010 gł. specjalista w Biurze Drogownictwa i Komunikacji Urzędu m.st. Warszawy, 2010–2012 w Zarządzie Dróg i Utrzymania Miasta we Wrocławiu. 2005 inicjator wykonania i wmurowania w gmachu głównego UWr. tablicy upamiętniającej działalność członków NZS. Od 2007 współzałożyciel, członek Zarządu Stowarzyszenia ITS POLSKA. Od 2013 funkcje kierownicze w firmach technologicznych, ekspert w dziedzinie inteligentnych systemów transportowych (ITS), wraz z Piotrem Olszewskim współtwórca wskaźnikowej metody oceny węzłów przesiadkowych AMPTI.
Autor publikacji (m.in. w „Magazynie Autostrady”, „Inżynierii Ruchu Drogowego”), opracowań i referatów nt. ITS i węzłów przesiadkowych.
8 III–VI 1976 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Kotwica; do 1983 przez Wydz. III KW MO tamże w ramach SOR krypt. Ława.