Maciejewski Maciej
Maciejewski Maciej (wł. Jarosław Maciej), ur. 1 X 1958 w Łodzi. Ukończył XV LO tamże (1977), absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Filologiczny (1982).
1978–1981 współpracownik KSS „KOR” w Łodzi. Kolporter wydawnictw niezależnych na UŁ. Od 3 X 1980 członek UKZ NZSŁ tamże, 1980–1981 NZS. Od 8 I 1981 członek Studenckiego Komitetu Jedności UŁ. I 1981 współautor postulatów dot. spraw uczelnianych przedstawionych 15 I 1981 przez delegację studentów do MNSzWiT w Warszawie. 21 I 1981 uczestnik jednodniowych, zakończonych fiaskiem, negocjacji prowadzonych w Łodzi z komisją MNSzWiT kierowaną przez wicemin. Stanisława Czajkę. I 1981 współorganizator strajku na UŁ. 29 I – 18 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 członek i rzecznik prasowy Międzyuczelnianej Komisji Porozumiewawczej podczas negocjacji z Komisją Międzyresortową (z min. Januszem Górskim na czele), zwolennik twardego negocjowania z władzami. 18 II 1981 sygnatariusz porozumienia łódzkiego, po zakończeniu strajku zrezygnował z kolportażu prasy niezależnej. 1981 publikował na łamach niezależnego pisma „Litery”, wydawanego przez studentów Wydz. Filologicznego UŁ, oraz w „Strajku. Biuletynie Informacyjnym”. III–XII 1981 członek Studenckiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. 1981 współpracownik Centrum Informacyjno-Kulturalnego „S przy KZ w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego. X 1981 – II 1982 student filozofii na UŁ. 13 XII 1981 – II 1982 współpracownik Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, nast. Międzyzakładowego Komitetu „S” Ziemi Łódzkiej, od 21 XII 1981 współwydawca podziemnej „Solidarności Walczącej. Biuletynu Wojennego MKS NSZZ Solidarność Region Ziemia Łódzka”.
II 1982 przesłuchiwany przez SB w zw. z prowadzoną działalnością w NZS, jednocześnie relegowany z uczelni. 1982–1983 zasadnicza służba wojskowa. 1983–1985 asystent muzealny w Muzeum Historii Miasta Łodzi. 1983–1988 jeden z redaktorów, autor tekstów (ps. Marek Wypych, Andrzej Stołpa) i szaty graficznej „Biuletynu Łódzkiego” oraz autor szaty graficznej książek i kalendarzy wydawanych przez redakcję „BŁ”. 1985–1989 współpracownik łódzkiego oraz warszawskiego oddziału Komitetu Kultury Niezależnej. 1986–1988 kierownik galerii działającej w ramach DŚT przy Parafii Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi. 1987–1989 współzałożyciel niezależnej grupy artystycznej Film i Literatura.
Od 1989 scenarzysta filmowy i telewizyjny, pisarz. 1990–1992 dziennikarz „Dziennika Łódzkiego”, m.in. 1991 reporter wojenny podczas konfliktu w Jugosławii. 1989–1993 członek Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego. 2001–2003 wykładowca w Collegium Civitas i 2012–2014 w Warszawskiej Szkole Filmowej. Od 2003 członek założyciel Polskiej Akademii Filmowej.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
1981–1982 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Pacyfista i 1986–1989 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOS krypt. Kamuflaż.