Tekst źródłowy strony Dzwon Wolności w Świdniku

{{bookx}}
'''Dzwon Wolności w Świdniku''', dzwon został ufundowany dla kościoła NMP Matki Kościoła w Świdniku przez związkowców „S”. Pomysł pojawił się w III 1983 – KZ WSK Świdnik podjęła uchwałę o ufundowaniu dzwonu upamiętniającego zryw „S” w 1980. Zamierzano go ofiarować budowanemu od kilku lat pierwszemu kościołowi w Świdniku. „S” zaapelowała o zbiórkę pieniędzy, a także złomu cyny i miedzi. Zebrano 1900 kg surowca, zbiórką kierował Kazimierz Suseł, ówczesny przewodniczący „S” WSK Świdnik. Dzwon odlano w Ludwisarni Felczyńskich w Przemyślu, a 29 XI 1985 sprowadzono do Świdnika.
Dzwon Wolności ważył 1,6 tony, umieszczono na nim wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej i 2 napisy: ''Dzwon Wolności / Matko / wspomagaj nas / kościół N.M.P. Matki Kościoła / Świdnik / r. p. 1980 oraz Solidarność ludzi pracy Świdnika do życia mnie powołała / wierność Bogu / umiłowanie Polski / wolność i suwerenność Ojczyzny / godność ludzi pracy / po wsze czasy głosić będę''.
W wyniku negocjacji „S” z władzami kościelnymi poświęcenie dzwonu wyznaczono ostatecznie na Święto Zesłania Ducha Świętego. W III 1986 powołano komitet organizacyjny uroczystości, na przewodniczącego wybrano Andrzeja Sokołowskiego. W ramach przygotowań wydrukowano i rozesłano 1500 zaproszeń dla ojców chrzestnych dzwonu, którymi zostali działacze „S” - w zamyśle organizatorów ich datki miały pokryć koszt przedsięwzięcia, szacowanego na 2 ml zł.
Zgodnie z ustaleniami uroczystość poświęcenia dzwonu odbyła się 18 V 1986. Aktu poświęcenia dokonał biskup pomocniczy Ryszard Karpiński. Ks. Mieczysław Brzozowski, rektor WSD w Lublinie i duszpasterz lubelskiej „S”, odczytał telegram od Lecha Wałęsy i wygłosił homilię nt. polskiej tradycji pojmowania wolności, w uroczystości uczestniczyli też m.in.: Anna Walentynowicz i Józef Pinior. Wieczorem wyemitowano audycję podziemnego Radia Solidarność. Z okazji poświęcenia Dzwonu Wolności wydano dwie serie znaczków poczt podziemnych, zaprojektowanych przez Marię i Zenona Binkiewiczów oraz Zbigniewa Strzałkowskiego.
Ze względu na działania SB i władz komunistycznych organizatorzy zostali zmuszeni do zmian w planach uroczystości. 9 V 1986, z inicjatywy SB, pracownicy Wydziału ds. Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie rozmawiali z proboszczem parafii ks. Janem Hryniewiczem; 10 V 1986 podobną rozmowę przeprowadzili wojewoda lubelski i dyr. Wydziału ds. Wyznań w Lublinie z biskupem lubelskim Bolesławem Pylakiem. W wyniku tych rozmów uroczystości przygotowane przez „S” sprowadzono wyłącznie do wymiaru religijnego, m.in. nie dopuszczono do zabrania głosu przez przedstawiciela „S”. Doprowadziło to do konfliktu pomiędzy komitetem organizacyjnym, a proboszczem parafii. Jednocześnie, z powodu urządzonych przez MO blokad i wzmożonych kontroli na drogach (wg danych SB skontrolowano 220 samochodów), wielu działaczy „S” nie dotarło na uroczystości. Uszczupliło to znacznie oczekiwane wpływy z datków i skomplikowało sytuację, ponieważ w zamyśle działaczy „S” część pieniędzy pozostała po pokryciu kosztów dzwonu miała być przeznaczona na działalność związku. Rozbieżności na tle finansowym spowodowały, że 1/3 kosztów dzwonu proboszcz był zmuszony pokryć ze środków parafii.

{{autor|Marcin Dąbrowski}}
{{Region Środkowo-Wschodni}}
{{Świdnik}}
{{var|1553}}