Encyklopedia Solidarności

Łukasz Abgarowicz , ur. 18 X 1949 w Bydgoszczy. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydz. Zootechniczny (1972).

W III 1968 współorganizator wiecu i strajku na SGGW.

1972–1988 aspirant/trener koni wyścigowych Państwowych Torów Wyścigów Konnych w Warszawie.

Od IX 1980 w „S”; przew. koła; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, IX/X delegat na I KZD; przew. Sekcji Pracowników Rolnictwa Regionu Mazowsze.

Po 13 XII 1981 współpracownik podziemnego Radia „S” w Warszawie, współorganizator łączności międzyregionalnej podziemnych struktur „S”. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1988–1989 członek TZR Mazowsze. 1989–1990 członek KO w Warszawie. 1988–1990 pełnomocnik zarządu ds. rozwoju spółki Inar w Warszawie, jednocześnie 1988–1999 prezes zarządu Warnet Sp. z o.o.

1990–2001 w ROAD/UD/UW. 1991–1992 współzałożyciel i wiceprezes Izby Przemysłowo-Handlowej Polska-RPA, 1991–1997 Polskiego Stowarzyszenia Małych i Średnich Przedsiębiorstw, 1997–2001 wiceprezydent Polskiej Izby Handlu, Usług i Producentów Rynkowych. 1998–2001 radny, wiceprzew. Gminy Warszawa Centrum. 1999–2002 przew. rady nadzorczej spółki Dom Development SA. Od 2001 w PO, 2001–2003 z-ca sekretarza generalnego. 2001–2007 poseł RP z listy PO. Od 2007 senator RP z listy PO. 2012–2015 prezes zarządu Polskiego Związku Jeździeckiego.

Od 30 IV 1981 rozpracowywany przez Wydz. IV KS MO w ramach SO krypt. Solidarność Wiejska/Miedza; 26 VII 1983 – 11 XI 1983 w ramach KE krypt. Dżokej; 8 XII 1983 – 28 X 1985 przez Wydz. III Biura Studiów MSW w ramach SOS krypt. Gonitwa; 28 X 1985 – 17 V 1989 przez Wydz. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Dep. VI MSW/Wydz. VI SUSW w ramach SOS/KE krypt. Święty.

Mirosława Łątkowska|Adam Borowski