Andrzejewski Mirosław
Mirosław Andrzejewski, ur. 18
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1962 w Mrągowie. 1981-2001 (z przerwami) student Wyższej Szkoły Rolniczo-Pedagogicznej (od 1999 Akademia Podlaska) w Siedlcach, kierunek matematyka.
1975-1980 w ZHP, od 1978 drużynowy. 1979-1980 współpracownik ROPCiO. 1979-1989 kolporter wydawnictw niezależnych, przeprowadzał akcje ulotkowe i malowania na murach. 1980-1981 rzecznik RMP.
30 VIII 1980 zawiózł (ze Stanisławem Karpikiem) do Stoczni Gdańskiej im. Lenina żywność ufundowaną przez Siedlecko-Podlaską Grupę Ludowo-Narodową; 1980-1981 autor, redaktor, grafik i drukarz niezależnych pism „Młoda Myśl” i „ABC”, od X 1981 członek NZS w WSR-P; 19 XI – 11 XII 1981 uczestnik studenckiego strajku solidarnościowego w WSR-P ze studentami radomskiej WSI, pomysłodawca tytułu, grafik i drukarz biuletynu strajkowego NZS „Nierzeczywistość”. Od 1981 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego. W 1981 tokarz w Fabryce Narzędzi Skrawających Vis w Siedlcach.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Białej Podlaskiej, Włodawie i Kwidzynie (autor rysunków satyrycznych), prowadził głodówki 13. dnia każdego miesiąca, 7 VIII 1982 uciekł z Kwidzyna, do 6 I 1983 w ukryciu. W 1983 robotnik niewykwalifikowany w Budopolu Siedlce, robotnik budowlany w PGR Pisz. 14 II 1985 aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Siedlcach i Łukowie, 1 IV skazany przez Sąd Rejonowy w Siedlcach na 11 mies. więzienia, osadzony w ZK w Siedlcach (otrzymał przepustkę na własny ślub), następnie w Braniewie i Łęczycy, uczestnik 3 głodówek, 8 XI 1985 zwolniony. 1985-1987 ilustrator i grafik w podziemnym piśmie „Metrum” i wydawnictwie Metrum, także składacz książek, 1986-1989 współpracownik podziemnego wydawnictwa Przedświt, pism „KOS”, „Solidarność Radia i Telewizji”, publikował rysunki pod ps. Zbirek w „PWA”, „A Cappella”, „Grizzly”, „Nurcie”, „Poglądzie” i wydawnictwie WiP, 1988-1991 założyciel, redaktor, grafik pisma „Siedlecki Szept Ludu. Informator lekko-satyryczny”, w 1989 pisma satyrycznego „Gazeta Wyborowa”. Od 1988 w Polskiej Organizacji Harcerskiej, 1992-1994 członek Komisji Rewizyjnej POH.
1989-1991 animator w Hanna Barbera Poland, 1989-1993 grafik w piśmie „Nos”. 1990-1992 współpracownik miesięcznika „Orientacja na Prawo” i wydawnictwa Delikon. W 1991 akwizytor reklam i rysownik w „Nowym Echu Podlasia”. 1992-1993 robotnik budowlany w Zakładzie Remontowo-Budowlanym. 1993-1996 prezes siedleckiego koła UPR. Od 1994 członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury. 2001-2005 nauczyciel matematyki w II LO im. Królowej Jadwigi w Siedlcach.
Autor pocztówek, rysunków satyrycznych w prasie, m.in. „Newsweeku”, „Katolickim Echu Podlasia”, „Gazecie Polskiej”, „Info&Tips”, „Życiu Siedleckim”, „Strażaku”, „Tygodniku Siedleckim” oraz zbiorów rysunków satyrycznych ''Zbiorek'' (Metrum, 1986), ''Głowa do góry'' (Przedświt, 1990), ''Postkomunizm'' (Delikon, 1991).
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1999), odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Krzysztof Biernacki