Arent Tadeusz
Tadeusz Arent, ur. 3 VII 1950 w Mławie. Ukończył Zasadniczą Szkołę Górniczą w Bytomiu (1967).
1967-1971 zatrudniony w KWK Łagiewniki w Bytomiu, 1971-1973 w KWK Chwałowice w Rybniku, 1973-1983 w KWK Szczygłowice w Knurowie. 1967-1980 członek ZZ Górników, 1978-1980 przewodniczący Rady Oddziałowej na Oddziale Górniczym G-VI.
30-31 VIII 1980 uczestnik strajku w KWK Szczygłowice, członek KS, uczestnik negocjacji z dyrekcją i przedstawicielami Zjednoczenia Przemysłu Górniczego, 31 VIII 1980 sygnatariusz porozumień wewnątrzzakładowych; od IX 1980 w „S”, sekretarz Komitetu Założycielskiego, od I 1981 sekretarz KZ, od III 1981 przewodniczący KZ, w VII i XII delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 1981-1983 członek KPN. 24 IX 1981 zatrzymany w związku ze sprawą wywiezienia przez załogę na taczce przewodniczącego Rady Zakładowej ZZ Górników w KWK Szczygłowice Jana Mateńki, przewieziony do KM MO w Rybniku, 24-30 IX 1981 załoga kopalni ogłosiła strajk z żądaniem jego uwolnienia, 25 IX 1981 przewieziony do KW MO w Katowicach, osadzony w AŚ, 29 IX 1981 zwolniony po interwencji Lecha Wałęsy i poręczeniu Tadeusza Mazowieckiego i ks. Józefa Tischnera.
13 XII 1981 w nocy, po rewizji w domu zatrzymany, przewieziony do KM MO w Knurowie, internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, od VII 1982 w Grodkowie, Uhercach, następnie 1 mies. hospitalizowany w Klinice Chorób Wewnętrznych i Dermatologii w Zabrzu, 3 XII 1982 zwolniony. Wielokrotnie (2-3 razy w mies.) wzywany na przesłuchania do KM MO w Knurowie; 30 IV 1983 zatrzymany w pracy przez zakładowego funkcjonariusza SB, przewieziony do KM MO w Gliwicach, przesłuchiwany, po 48 godz. zwolniony, jednocześnie rewizja w domu. I-IX 1983 drukarz ulotek w domu w Knurowie, współautor ulotek, kolporter na terenie KWK Szczygłowice (2 razy w mies. po 100-200 egz.).
Od IX 1983 na emigracji w USA. X 1983 – 1996 zatrudniony w firmie budowlanej w Orlando, od 1996 własna działalność gospodarcza.
29 X 1981 – 20 III 1984 rozpracowywany przez Wydz. III-A/V-2 KW MO w Katowicach i Wydz. V KRMO/RUSW w Gliwicach w ramach SOS krypt. Glaca.