Bargieł Janusz
Janusz Bargieł, ur. 25 X 1951 w Bielsku-Białej. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa (1975).
1975–1976 pracownik Państwowego Technikum Ogrodniczego w Bielsku-Białej, 1976–1980 specjalista ds. obsługi prawnej w Wojewódzkiej Usługowej Spółdzielni Pracy tamże.
1981 prawnik ZR Podbeskidzie, IX – XII 1981 redaktor pisma Wszechnicy Podbeskidzia „Moim Zdaniem”.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Jastrzębiu-Zdroju, Nowym Łupkowie (w III uczestnik głodówki), Załężu k. Rzeszowa (w VIII uczestnik głodówki) i Kielcach-Piaskach, 23 XII 1982 zwolniony. 1983–1986 praca dorywcza, m.in. jako ratownik WOPR na bielskich basenach. 1983 redaktor i wydawca podziemnego miesięcznika „Bez Knebla”, 1984–1985 podziemnego pisma „Antidotum”; współpracownik podziemnych pism „Solidarność Podbeskidzia”, „Agencja Informacyjna «S»AIS” i „KAT” („Krajowa Agencja Terenowa”). Wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom. 24 V 1983 ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Prezydencie Bielska-Białej na 1 mies. aresztu za ułożenie 3 IV 1983 kwietnego krzyża przy kościele Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej. Współpracownik RKW Trzeci Szereg. 1 IX 1985 zatrzymany, 3 IX aresztowany, osadzony w AŚ w Bielsku-Białej, 19 IV 1986 skazany przez Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej na 1 rok pozbawienia wolności, 31 V 1986 zwolniony warunkowo. 1987–1989 przedstawiciel Komisji Interwencji i Praworządności „S” na Podbeskidziu; monter w Bielskiej Spółdzielni Pracy.
1989–1990 prawnik ZR Podbeskidzie, IX – XII 1990 z-ca redaktora nacz. tygodnika „Kronika Beskidzka”, 1991–1995 wiceprezes zarządu Prasa Beskidzka Sp. z o.o. w Bielsku-Białej, 1995–31 V 2012 dziennikarz tygodnika „Kronika Beskidzka”. 2012–2017 prace dorywcze jako dziennikarz, od 2017 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
13 X 1981 – 19 I 1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Bielsku-Białej w ramach SOR krypt. Klub; 26 X 1982 – 5 VIII 1986 przez Wydz. V KW MO/WUSW w ramach SOR krypt. Wilkowice; 26 VIII 1986 – 14 VI 1988 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Wodnik; 12 VIII 1988 – 18 VII 1989 w ramach KE krypt. Bambus; 1988 – 1990 przez Wydz. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Dep. III/Dep. OKPP MSW w ramach SOR krypt. Karierowicze.