Bąk Dariusz
Dariusz Bąk, ur. 4 I 1958 w Mogielnicy. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, kierunek leśnictwo (1984).
Od 1978 we współpracy z Henrykiem Bąkiem w Tymczasowym Komitecie Niezależnego Związku Zawodowego Rolników, drukarz i kolporter „Postępu” i „Rolnika Niezależnego”, kolporter „Głosu”, „Placówki”. 1978-1980 kilkanaście razy zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom. W VI 1980 współinicjator postawienia krzyża na terenie osiedla akademickiego na warszawskim Ursynowie w 1. rocznicę pielgrzymki Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. do Polski.
Od IX 1980 członek NZS Wydz. Leśnego SGGW, 1980-1981 Solidarności Wiejskiej, w XI 1981 Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
14 II 1982 zatrzymany podczas wykładu na SGGW, 16 II 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 12 VII 1982 zwolniony. Działacz Solidarności Wiejskiej (z Hermanem Dąbrowskim, Henrykiem Kosutem, Marianem Kurzyną). 1983-1992 adiunkt w Nadleśnictwie Dobieszyn. Od 1984 działacz Duszpasterstwa Rolników Indywidualnych; kolporter pism podziemnych „Postęp”, „Rolnik Niezależny”. W 1987 uczestnik ogólnopolskiego spotkania działaczy Solidarności Wiejskiej w parafii św. Józefa w Warszawie.
1989-1991 członek KO w Białobrzegach; 1989-2001 członek Rady Naczelnej Mikołajczykowskiego PSL; 1990-1998 radny Miasta i Gminy Białobrzegi z listy KO; 1990-1994 przewodniczący Rady Miasta i Gminy Białobrzegi, 1994-1998 przewodniczący Komisji Gospodarczej i Finansowej; 1998-2007 radny Powiatu Białobrzeskiego (1998-2002 z listy AWS, 2002-2006 z listy Wspólnoty Samorządowej, 2006-2007 z listy PiS), 2006-2007 przewodniczący Rady Powiatu. Od 2007 poseł RP z listy PiS. 1992-1994, 1997-2001, 2006-2007 dyr. Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, 1994-1997 z-ca nadleśniczego w Nadleśnictwie Dobieszyn, 2002-2006 inżynier nadzoru w Nadleśnictwie Grójec.
Odznaczony Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2000), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000), Złotym Medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa (2000), medalem Pro Memoria (2007).
17 IV 1984 – 21 V 1986 rozpracowywany przez RUSW w Białobrzegach KE krypt. Belfer; 18 V 1988 – 11 I 1990 w ramach KE krypt. Leśnik.