Bieńkowska Irena
Irena Bieńkowska, ur. 5
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1961 w Szczecinie. Absolwentka Uniwersytetu Szczecińskiego, Wydział Ekonomiczny (1986).
1980-1990 katechetka w parafii św. Andrzeja Boboli w Szczecinie. W opozycji od 1979, uczestniczka spotkań w środowisku KOR i ROPCiO, kolporterka wydawnictw niezależnych.
Od jesieni 1980 współorganizatorka NZS na Politechnice Szczecińskiej (z Markiem Adamkiewiczem, Markiem Koćmielem i Rafałem Węgrzyńskim).
13 XII 1981 uczestniczka strajku studenckiego na PS, w 1982 zawieszona w prawach studenta, następnie relegowana z uczelni; 13 X 1982 aresztowana, przetrzymywana w AŚ KW MO w Szczecinie, od 6 XI 1982 w AŚ ZK w Kamieniu Pomorskim, 24 XII 1982 zwolniona warunkowo za poręczeniem Kurii Biskupiej, 8 VII 1983 skazana wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Szczecinie na 9 mies. więzienia w zawieszeniu na 2 lata. 1982-1983 współzałożycielka niezależnego Teatru Magis (z Magdaleną Plater-Zyberk, Zbigniewem Platerem-Zyberkiem, Markiem Bieńkowskim, Janem Ślepokurą, pod opieką o. Marka Sokołowskiego SJ; inscenizacje twórczości Zbigniewa Herberta); współpracowniczka Diecezjalnego Punktu Pomocy przy kościele Świętego Krzyża, m.in. przy rozładunku tirów z darami, kwestorka pieniędzy na działalność opozycji; w 1982 współorganizatorka spotkań w mieszkaniach prywatnych (np. ze Zbigniewem Zamachowskim), od 1982 działaczka grup opozycji skupionych wokół Jana Tarnowskiego i Szczecińskiego Klubu Katolików oraz działaczy zdelegalizowanego NZS Marka Bieńkowskiego i Z. Platera: przepisywała matryce ulotek i odezw, kolporterka wydawnictw podziemnych w środowisku studentów, w tym ulotek, współorganizatorka wieczornic w rocznice 11 XI (pieśni i recytacje patriotyczne) oraz Mszy za Ojczyznę w kościele św. Andrzeja Boboli, akcji kulturalnych Duszpasterstwa Akademickiego; 1983-1984 uczestniczka niezależnych pochodów 1 V i informacyjnych akcji plakatowania miasta. Po ukończeniu studiów pozbawiona prawa wykonywania zawodu zgodnie z kwalifikacjami. W VIII 1988 podczas strajków członek Grupy Pomocowej przy parafii oo. Jezuitów, dowożąca żywność i koce dla strajkujących transportowców w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacji Miejskiej, łączniczka.
Od 1990 nauczycielka religii w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Szczecinie (obecnie Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii nr 2) oraz w VI LO im. Stefana Czarnieckiego.
Odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi (1998).
Sylwia Wójcikowa