Biernat Władysław
Władysław Biernat, ur. 24 VII 1949 w Gieczynku k. Krzyża Wielkopolskiego. Ukończył ZSZ w Miliczu (1966), Technikum Mechaniczne tamże (1976).
1962–1968 w ZMW, 1971–1981 w PZPR.
1966–1967 stażysta–tokarz w warsztatach Kombinatu PGR w Cieszkowie, 1967–1968 w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Oleśnicy, 1968–1995 w ślusarz–spawacz, inspektor kontroli jakości, tokarz, kierownik budowy, kierownik produkcji w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Miliczu.
Od IX 1980 w „S”; wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, nast. wiceprzew. KZ; od 17 X 1980 współzałożyciel (ze Stanisławem Jachem) i przew. Oddziału Terenowego MKZ w Miliczu/Terenowej Komisji Koordynacyjnej Ziemi Milickiej; VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, od VII 1981 członek ZR w dziale ds. kontaktów z ogniwami związku; IX/X 1981 delegat na I KZD. 1981 wspierał tworzenie struktur NSZZ RI „S” na Ziemi Milickiej.
13/14 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu i Nysie, 12 I 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter wydawnictw podziemnych w swoim zakładzie pracy i w Miliczu; współpracownik RKS Dolny Śląsk: zbierał składki. 13 X 1985 w porozumieniu z Grzegorzem Sochą w czasie głosowania do Sejmu PRL organizator i uczestnik w Miliczu obserwacji lokalów wyborczych i liczenia frekwencji wyborczej. XI 1984 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 autor projektu, współorganizator (ze S. Jachem i Andrzejem Malikiem) zbiórki pieniędzy na epitafium zamordowanego ks. Jerzego Popiełuszki dla kościoła św. Andrzeja Boboli w Miliczu (24 II 1985 epitafium zaprezentowane publicznie, 12 XII 1990 wmurowane); 1985–1987 współorganizator mszy za Ojczyznę tamże. 1988–6 V 1989 członek Tajnej Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej Ziemi Milickiej odpowiedzialny m.in. za kolportaż (przywoził wydawnictwa z Wrocławia i koordynował dystrybucję w Miliczu i okolicach), współpracownik podziemnych struktur RI „S” Ziemi Milickiej. 1987–1989 przew. Rady Pracowniczej w POM. 1988–1989 autor (ps. gt) w podziemnym piśmie „Echo Terenu”.
24 V 1989–1995 członek KZ w POM. 6 V 1989–1993 przew. Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego w Miliczu/MKK Ziemia Milickiej. 5 II 1990 inicjator powstania Obywatelskiego Porozumienia Samorządowego Ziemi Milickiej. 1990–1991 współpracownik Wrocławskiego Centrum Demokratycznego (z Adamem Lipińskim i Aleksandrą Natalli–Świat). 1990–2000 organizator, przew. struktur PC Ziemi Milickiej/Powiatowego Komitetu PC, członek Zarządu Wojewódzkiego. 1995–1998 na rencie. Od 1996 współzałożyciel (z S. Jachem) i członek Komisji Zakładowej „S” Emerytów i Rencistów w Miliczu. 1998–2015 poborca skarbowy w Urzędzie Skarbowym w Miliczu. 2000–2001 członek Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów. Od 2001 w PiS. 2001–2007 organizator struktur, przew. Powiatowego Komitetu PiS w Miliczu i członek Zarządu Okręgowego. Od 2015 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).