Encyklopedia Solidarności

Ludwik Blumberg, ur. 3 V 1938 w Wilnie (obecnie Litwa), zm. 20 III 2010 we Wrocławiu. Ukończył Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa w Świebodzinie (1956).

1957-1975 pracownik kolejno: Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej w Świebodzinie, Państwowego Ośrodka Maszynowego w Wolinie, Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej tamże, 1975-1991 kierowca w Przedsiębiorstwie Transportowym Handlu Wewnętrznego w Jeleniej Górze. 1964-1970 w PZPR.

Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie wiceprzewodniczący KZ w PTHW; w 1981 delegat na I WZD. I/II 1981 uczestnik strajku w jeleniogórskim klubie Gencjana. 14 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 organizator, uczestnik kilkugodzinnego protestu w PTHW.

1982-1986 przewodniczący TKZ w PTHW; 1983-1989 członek Solidarności Walczącej, uczestnik wielu akcji ulotkowych, plakatowych i manifestacji; w 1985 współwydawca (m.in. z Chrystoforoszem Tulaszem) „Gencjany”, podziemnego pisma SW Oddział w Jeleniej Górze, 1982-1983 współpracownik i kolporter pisma „Odroczenie”, 1982-1989 kolporter m.in. „Myśli”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarności Walczącej”, „Gencjany”, „Odroczenia”, „Zerwij Kajdany, Połam Bat...”, ulotek, książek wydawnictw NOWa i Krąg. Współorganizator zbiórek pieniędzy na pomoc represjonowanym. Wielokrotnie z żoną Haliną Blumberg zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. 25 VIII 1982 aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Jeleniej Górze, 6 XII 1982 zwolniony. 1983-1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy i KIK w Jeleniej Górze. 1 XI 1984 inicjator, uczestnik manifestacji, podczas której na cmentarzu komunalnym w Jeleniej Górze ustawiono krzyż upamiętniający ofiary komunizmu. 27 XI 1986 z żoną skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny za udział 11 V 1986 w I Pielgrzymce Ludzi Pracy do sanktuarium Wniebowzięcia NMP w Krzeszowie.

1989-1991 przewodniczący KZ „S” w PTHW. 1991-2000 własna działalność gospodarcza. Od 2001 na emeryturze; działacz Biura Porad Obywatelskich.

24 VIII – 30 XII 1982 rozpracowywany przez Wydz. V SB KW MO w Jeleniej Górze w ramach SOS krypt. Odroczenie; 1986 – IV 1990 przez Wydz. III WUSW w Jeleniej Górze w ramach SOR krypt. Ośmiornica.

Michał Orlicz