Encyklopedia Solidarności

Henryk Błaszczyk, ur. 10 IX 1952 w Brzezinach Śląskich (obecnie Piekary Śląskie). Ukończył Technikum Górnicze Ministerstwa Górnictwa i Energetyki w Bytomiu (1973).

1973-1981 zatrudniony w Oddziale Elektrycznym KWK Andaluzja w Piekarach Śląskich.

2-3 IX 1980 współorganizator strajku w KWK Andaluzja, członek KS. IX 1980 członek Komitetu Założycielskiego „S”; od XII 1980 członek Prezydium KZ, sekretarz KZ.

14-17 XII 1981 uczestnik strajku, doradca KS. 17-20 XII 1981 w ukryciu w Dąbrówce Wielkiej. 21 XII 1981 zgłosił się na wezwanie do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Piekarach Śląskich; zatrzymany, doprowadzony do KM MO, przesłuchiwany, 22 XII 1981 osadzony w AŚ w Zabrzu, 3 I 1982 aresztowaniu na 3 miesiące. 29 XII 1981 zwolniony z pracy. 21 I 1982 wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego w Gliwicach na sesji wyjazdowej w Katowicach (SOW 45/82) skazany na 3,5 roku więzienia i 3 lata pozbawienia praw publicznych. Od II 1982 osadzony w ZK w Raciborzu (II-V 1982), Strzelcach Opolskich (V-IX 1982) i Wrocławiu (IX 1982 – II 1983). Od 4 XII 1982 na 5-dniowej przepustce z powodu choroby dziecka, od 10 II 1982 6-miesięczna przerwa w odbywaniu kary z powodów rodzinnych. Do 20 IV 1983 bez zatrudnienia. 20 IV – 2 X 1983 zatrudniony w Powszechnej Spółdzielni Spożywców Społem w Piekarach Śląskich. Sąd SOW we Wrocławiu Postanowieniem z 18 VIII 1983 w oparciu o Uchwałę RP z 12 IV 1983 (Nr PU-1111-39-83) i na mocy amnestii z 21 VII 1983 złagodził karę więzienia o połowę tj. do 1 roku i 9 miesięcy z wyznaczeniem okresu próby do 31 XII 1985.

Od 29 XII 1983 z rodziną na emigracji w Niemczech. III–XI 1984 nauka języka, do II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 na zasiłku dla bezrobotnych. Od 1 III 1985 zatrudniony w Kellogg’s GmbH w Bremen.

Halina Żwirska