Borkowski Krzysztof
Krzysztof Borkowski, ur. 22 VII 1944 w Ogrodzieńcu. Ukończył Technikum Hutniczego im. Stanisława Staszica w Zawierciu (1963), absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, kierunek matematyka (1969), studiów podyplomowych organizacji i zarządzania przy Akademii Ekonomicznej w Katowicach (1981).
Od 1963 w ZMS, następnie w ZSP; kolejno wiceprzewodniczący zarządu szkolnego, przewodniczący koła na roku studiów, wiceprzewodniczący Zarządu Uczelnianego oraz przewodniczący Zarządu Uczelnianego ZMS; w ZSP wiceprzewodniczący Rady Uczelnianej. 1964-1966 członek Komitetu Uczelnianego PZPR jako reprezentant ZU ZMS i RU ZSP. 1963-1968 redaktor naczelny miesięcznika studentów Opola „Fama”. W III 1968 uczestnik akcji protestacyjnej na opolskiej WSP, w związku z tym na rok zawieszony w prawach studenta (w przeddzień obrony pracy dyplomowej), wydalony z PZPR. Objęty nieformalnym zakazem pracy w szkolnictwie i środkach masowego przekazu. Od 1968 zatrudniony kolejno w Wojewódzkim Zarządzie Gminnych Spółdzielni, Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym oraz Instytucie Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu. Od 1974 pracownik Zakładów Cementowo-Wapienniczych Górażdże w Choruli. Od 1971 członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych. Kolejno wiceprzewodniczący koła zakładowego przy IPWMB w Opolu, wiceprezes Zarządu Oddziału i sekretarz Zarządu Oddziału SIiTPM w Opolu. Współpracownik opolskiego pisma branży cementowej „Spoiwo” (prowadził stałą rubrykę felietonową). 1978-1989 ponownie w PZPR.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący KZ przy ZC-W Górażdże, członek Prezydium Punktu Koordynacyjnego w Krapkowicach. 1980-1981 przewodniczący Prezydium Sekcji Ogólnopolskiej Przemysłu Cementowego, Wapienniczego i Gipsowego „S”, utworzonej na spotkaniu wszystkich organizacji związkowych branży na spotkaniu w Sitkówce k. Kielc (Sekcja powstała po ostrym starciu Borkowskiego z Albinem Siwakiem, wiceprzewodniczącym branżowego związku ZZPPBiSM i późniejszym członkiem Biura Politycznego KC PZPR); do Sekcji przeszła większość związków zawodowych branży. Przedstawiciel strony związkowej w negocjacjach z Ministerstwem Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Sygnatariusz wieńczącego te negocjacje porozumienia z 12 XII 1980 (najlepsze porozumienie branżowe w ocenie Andrzeja Gwiazdy). Inicjator i organizator opolskiej prasy związkowej; od XI 1980 redaktor naczelny pierwszych numerów „Solidarności Opolszczyzny” (drukowanych w ZC-W Górażdże). W VII 1981 Kandydat na przewodniczącego ZR Śląska Opolskiego, zgłoszony przez KZ przy ZC-W Górażdże. Zwolennik „czystego” ruchu związkowego.
Po 13 XII 1981 publicznie zdystansował się od inicjatyw podziemnych. W jego pokoju służbowym była w tym czasie bezpiecznie przechowywana cała dokumentacja KZ przy ZC-W Górażdże (w tym ok. 7 tysięcy sztuk papieru firmowego KZ), w 1989 przekazana odrodzonej organizacji zakładowej „S”. W 1982 autor listów protestacyjnych do premiera Wojciecha Jaruzelskiego i wicepremiera Mieczysława F. Rakowskiego, krytykujących odchodzenie od zapoczątkowanej przed stanem wojennym reformy gospodarczej. 1982-1989 działacz PRON, reprezentujący poglądy socjaldemokratyczne. Członek Prezydium Rady Wojewódzkiej PRON w Opolu i jej rzecznik prasowy. Pomysłodawca (na forum Prezydium RW PRON) zaproszenia bp. opolskiego Alfonsa Nossola do działań Komitetu na Rzecz Utworzenia Uniwersytetu oraz połączenia Wyższej Szkoły Pedagogicznej z opolską filią KUL, co ostatecznie zaowocowało utworzeniem Uniwersytetu Opolskiego.
Od 2008 na emeryturze. Krytycznie nastawiony do rzeczywistości III RP. W jego ocenie państwo polskie zdradziło ideały „S” z 1980 i działa ze szkodą dla interesów pracowniczych.
Region Śląsk Opolski, Chorula