Borysewicz Stefan
Stefan Borysewicz, ur. 17 IX 1942 w Mirze k. Stołpiec (obecnie Białoruś). Ukończył Technikum Mechaniczne w Skierniewicach (1964), absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Prawa i Administracji (1995).
1964–1977 stażysta, sztygar zmianowy, inspektor nadzoru w KWB Adamów w Turku, 1977–2007 inspektor nadzoru energomaszynowego, kierownik Działu Kadr i Zatrudnienia, nast. Działu Audytu i Kontroli Wewnętrznej w KWB Bełchatów.
Od IX 1980 w „S”; wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, od
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1981 członek KZ, 18–22 XII 1980 współorganizator strajku okupacyjnego w Urzędzie Wojewódzkim w Piotrkowie Trybunalskim, od VI 1981 delegat na I WZD Województwa Piotrkowskiego, członek ZR, 29 VII 1981 współorganizator marszu głodowego w Bełchatowie.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Sieradzu, Łowiczu i Kwidzynie, 24 VIII 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter podziemnych pism: „Solidarność Wojenna”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Mazowsze”, współorganizator pomocy dla represjonowanych i ich rodzin. 1982–1989 poddany szykanom, inwigilacji, w miejscu pracy pozbawiony awansu i podwyżek wynagrodzenia.
1998–2002 w AWS. 1999–2000 i od 2002 członek rady nadzorczej Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Bełchatowie, 2000–2002 członek rady nadzorczej Elektrowni Jaworzno III. 2003–2007 członek Komisji Rewizyjnej Międzyzakładowej Komisji „S” w Holdingu Górniczo-Energetycznym (Bełchatów-Opole-Turów) KWB Bełchatów SA, od XII 2007 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
1980–1985 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Piotrkowie Trybunalskim/p. V RUSW w Bełchatowie w ramach SOS krypt. Żeglarz; 1980–1985 przez KW MO/WUSW w Piotrkowie Trybunalskim/p. V RUSW w Bełchatowie w ramach SO krypt. Budosol; 1980–1984 przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/p. V RUSW w Bełchatowie w ramach SOS krypt. Naprawiacz; 1982–1987 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Piotrkowie Trybunalskim/p. V RUSW w Bełchatowie w ramach SO krypt. Witryt; 1987–1989 przez Wydz. V WUSW w Piotrkowie Trybunalskim/p. V/Wydz. V RUSW w Bełchatowie w ramach SOR krypt. Optymiści.
Milena Przybysz|Hanna Tazbir