Encyklopedia Solidarności

Jerzy Bosowski, ur. 1 III 1965 w Gliwicach. Ukończył V LO tamże (1984).

Od 19 VI 1981 założyciel i przewodniczący Federacji Młodzieży Szkolnej w V LO w Gliwicach (kontakty z NZS Politechniki Śląskiej).

18 XII 1981 (z Katarzyną Węglorz, Jarosławem Podworskim, Witoldem Janowiczem, Zbigniewem Gondkiem, Adamem Lidnerem) uczestnik akcji ulotkowej i plakatowej na jednym z gliwickich osiedli (ulotki sygnowane przez „S” i KPN); po rewizji w mieszkaniu rodziców wezwany do KM MO w Gliwicach, 19 XII 1981 zatrzymany na kilka godzin, przesłuchiwany, następnie zwolniony, 24 XII 1981 skazany (z K. Węglorz i A. Lidnerem) przez Wydz. ds. Nieletnich Sądu Rejonowego w Gliwicach na pobyt w zakładzie poprawczym w zawieszeniu na 1 rok i dozór kuratora sądowego; 1982-1984 współorganizator z uczniami i absolwentami gliwickich liceów druku i kolportażu ulotek i innych materiałów, m.in. nawołujących do bojkotu wyborów do rad narodowych 17 VI 1984; po aresztowaniach wśród członków grupy w ukryciu do VIII 1984. 1984-1987 alumn Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie, następnie słuchacz Państwowego Studium Kulturalno-Oświatowego i Bibliotekarskiego w Opolu, kierunek teatralny, nast. student Instytutu Teologiczno-Pastoralnego KUL tamże.

1991-1994 nauczyciel religii w opolskich szkołach, 1994-1999 dziennikarz Radia Opole, II-VI 2001 rzecznik prasowy Zakładu Energetycznego w Opolu, XI 1999 – IV 2000 i od VII 2002 przedstawiciel handlowy telefonii komórkowej. 2003-2007 członek Rady Społecznej Samodzielnego Publicznego ZOZ Śródmieście w Opolu. Od 2001 w PO, m.in. powiatowy pełnomocnik; X 2003 – VI 2006 szef PO w Powiecie Ppolskim, członek Rady Powiatu PO. Uczestnik ruchu katolickiego Komunia i Wyzwolenie (Comunione a Liberazione) w Polsce.

7 VII 1984 – 28 I 1987 rozpracowywany przez RUSW w Gliwicach m.in. w ramach SOR krypt. Śnieg; 11 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 – 15 XII 1988 przez Wydz. IV WUSW w Opolu w ramach TEOK.

Jarosław Neja