Chołodecki Jarosław
Jarosław Chołodecki, ur. 9 I 1952 w Miliczu. Absolwent Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wydz. Gospodarki Narodowej, kierunek ekonomia i organizacja (1974) oraz The University of Chicago (USA), Wydz. Stosunków Międzynarodowych (1986).
1969–1971 w ZSP, wiceprzew. koła.
1972–1974 nauczyciel w Zespole Szkół Zawodowych w Miliczu, 1975 pracownik naukowo-techn. w Zakładzie Socjologii Pracy AE we Wrocławiu, 1975–1977 dyr. w Powiatowym Zarządzie Administracji Szkół w Miliczu, 1978–1983 z-ca kierownika stacji Przedsiębiorstwa Techniczno-Handlowego Motoryzacji Polmozbyt w Opolu.
Od IX 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 przew. KZ, 18 XII 1980 współzałożyciel Wszechnicy Związkowej „S” Śląska Opolskiego. XI 1980 – VII 1981 redaktor nacz. niezależnego pisma „Sygnały”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – XII 1981 redaktor „Solidarności Opolszczyzny”; inicjator akcji strajkowych i propagandowych. V i VII 1981 delegat na I WZD Regionu Śląsk Opolski, od 26 VII wiceprzew. ZR i rzecznik prasowy; IX/X delegat na I KZD. 30 VIII 1981 współorganizator obchodów 1. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych na Górze Świętej Anny. W 1981 inicjator, przew. ogólnopolskiego Porozumienia Przedsiębiorstw Państwowych Polmozbyt, tj. gospodarczej struktury poziomej, którą utworzyli z 21 zakładów (wszystkie w Polsce) Polmozbyt przew. KZ, I sekretarze KZ PZPR oraz dyrektorzy.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Opolu, Nysie, Grodkowie i Uhercach (organizator spotkań dyskusyjnych, wykładowca w Nysie i Grodkowie oraz wszechnicy samokształceniowej Wolny Uniwersytet Więzienny w Uhercach; współzałożyciel i współwydawca podziemnych pism „Interwał” w Nysie i „Kret” w Uhercach), 24 XI 1982 zwolniony. 22–23 I 1983 współorganizator (z Andrzejem Morze) spotkania ok. 100 b. internowanych na zamku w Otmuchowie. 30 IV 1983 zatrzymany w Miliczu, nast. w aresztach KW MO we Wrocławiu i Opolu, 6 V zwolniony.
XI 1983 – 1997 na emigracji w USA. Od XI 1984 współzałożyciel (z Hubertem Romanowskim, Wojciechem Sukiennikiem, Ewą Sułkowską-Bieriezin, Leszkiem Zygmuntem Waliszewskim, Wacławem Sikorą, Kazimierzem Masiakiem, Elżbietą Ślusarską, Ewą i Maciejem Wierzyńskimi, Kazimierzem Głowackim, Benem Dzięgielewskim), członek Wspólnoty Rozproszonych Członków „S” (Brotherhood of Dispersed Solidarity Members) w Chicago. 1986–1987 dziennikarz „Dziennika Związkowego”; 1987–1991 członek Komisji Spraw Polskich Kongresu Polonii Amerykańskiej.
1989 inicjator (do 1991 prezes) Polsko-Amerykańskiego Forum Gospodarczego w Chicago (akces zgłosili m.in. Jan Nowak-Jeziorański, Kazimierz Łukomski, Jerzy Lerski). 1990–1997 dziennikarz polonijnych rozgłośni radiowych w Chicago (WNDZ, 750 Twoje Radio i Twoje Radio Nocą).
1997–1999 współwłaściciel i dyr. Radia ABC ABC „ABC”, pismo wydawane 1 X 1986 – II 1988 przez RMP w Gdańsku; podtytuł: „Pismo studentów Uniwersytetu Gdańskiego”, od nr. 5: „Pismo środowisk Uniwersytetu Gdańskiego”. w Szczecinie; 1999–2001 szef ds. promocji Programu LGPP (Local Government Partnership Program), Amerykańskiej Agencji Rozwoju Międzynarodowego. 2001–2010 członek zespołów eksperckich: Polskiego Koncernu Naftowego Orlen, PHARE (Poland and Hungary Assistance for Restructuring their Economies), USAID (Unitetd States Agency for International Development), Banku Światowego; od 2010 własna działalność gospodarcza. 2005 współzałożyciel, od 2010 wiceprezes, prezes Stowarzyszenia Mieszkańców Ulicy Smolna w Warszawie, 2010–2017 wiceprezes Stowarzyszenia Inicjatywy Firm Rodzinnych tamże.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
18 VII 1983 – 26 XI 1984 rozpracowywany przez Wydz. V/Wydz. III KW MO/WUSW w Opolu w ramach SOR krypt. Ekstremista; do 30 XII 1987 przez Wydz. II WUSW w ramach KE.