Ciesielski Wojciech
Wojciech Ciesielski, ur. 15 VI 1951 w Inowrocławiu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, kierunek historia (1974).
1971-1972 członek ZSP. 1974-1983 pracownik naukowy WSP w Olsztynie.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w WSP, skarbnik, współorganizator MKZ w Olsztynie, od XI delegat WSP do MKZ, kierownik sekcji informacji i propagandy; organizator spotkań i wieców w zakładach pracy regionu, inspirator powstania NZS WSP w Olsztynie, współorganizator konferencji przedstawicieli WSP zrzeszonych w „S”, Wszechnicy Związkowej przy MKZ, następnie ZR, uczestnik akcji protestacyjnych i wieców, 5 VIII 1981 marszu głodowego, strajków studenckich w WSP w Olsztynie: 25-27 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. o rejestrację NZS, 23 XI – 6 XII 1981 solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI; wykładowca TKN.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Iławie, zwolniony 24 XII, 19 II 1982 ponownie internowany w Iławie, następnie w Kwidzynie, zwolniony 23 VII 1982. Wielokrotnie przesłuchiwany; zwolniony z pracy, w 1983 bez zatrudnienia, 1984-1986 ślusarz rzemieślnik w wytwórni kapsli. Kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. „Rezonansu”, „Solidarności. Pisma Regionu Warmińsko-Mazurskiego”, „Woli”, znaczków poczt podziemnych, kaset audio, ulotek, uczestnik marszu 31 VIII 1982, Mszy za Ojczyznę w parafii NSPJ, 6 XI 1985 pogrzebu Marcina Antonowicza, współorganizator Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie 14-20 X 1984, uczestnik spotkań opozycji w mieszkaniu Józefy Mielnik (tzw. placków u Ziuty) i 28 III 1989 spotkania powołującego olsztyński KO (tzw. koncertu Vivaldiego). 1987-1989 pracownik Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.
W 1988 członek Olsztyńskiego KO, od 9 IV 1989 członek KO „S” Regionu Warmińsko-Mazurskiego, 1989-1991 pracownik ZR, specjalista ds. szkoleń, rzecznik prasowy, 1991-1999 dyr. Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytutu Pamięci Narodowej w Olsztynie, 1999-2000 bezrobotny, 2001-2005 specjalista w Dziale Ochrony Zdrowia Warmińsko-Mazurskiego Centrum Zdrowia Publicznego, od 2005 bezrobotny. Od 1989 honorowy członek NZS WSP w Olsztynie.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000), odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).
1987-1989 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Olsztynie w ramach KE krypt. Historyk.