Cieśla Stefan
Stefan Cieśla, ur. 11 IX 1955 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Prawa i Administracji (1978).
1978–1984 asystent w Zakładzie Prawa Finansowego na Wydz.Prawa i Administracji tamże, 1980 aplikacja w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu, 1981 egzamin radcowski.
Od IX 1980 w NZS, 19 X 1980–IV 1981 w Ogólnopolskim Komitecie Założycielskim tegoż. Od IX 1980 w „S”, od X 1980 delegat do Ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki. 1980–1981 jeden z redaktorów „Komunikatu Komitetu Założycielskiego NSZZ »S« Pracowników Uniwersytetu Wrocławskiego”. II 1981 reprezentant OKZ NZS w czasie strajku studenckiego na Uniwersytecie Łódzkim. 18–19 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 uczestnik strajku studenckiego na UWr domagającego się rejestracji NZS. 3–6 IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie. 4–8 VI 1981 uczestnik delegacji NZS na międzynarodową konferencję organizacji studenckich w Paryżu. XI–XII 1981 doradca KS w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w czasie strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu.
Od 13 XII 1981 w ukryciu, 28 I 1982 zatrzymany, 30 I 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 28 VI 1982 zwolniony. 1982–1983 współpracownik RKS Dolny Śląsk, dostarczanie informacji nt. sytuacji w środowisku akademickim. 1984 radca prawny w Komitecie Ochrony Praw Dziecka w Warszawie, 1984–1989 radca prawny, nast. wicedyr. w Dep. Prawnym w Ministerstwie Komunikacji.
1989–1991 dyr. Dep. Prawnego w Ministerstwie Łączności, 1991–1994 członek Zarządu Polskiego Banku Rozwoju SA, 1994–1995 przew. Zarządu Komisarycznego w Banku Posnania, 1994 w Zarządzie PZU Życie SA, 1995–1997 dyr. Dep. Prawnego Banku Gospodarki Żywnościowej SA w Warszawie, od 1997 właściciel Kancelarii Radcy Prawnego Stefan Cieśla tamże, 1999–2000 prezes Zarządu, nast. przew. Zarządu Komisarycznego Banku Staropolskiego SA w Poznaniu, 2000–2002 p.o. prezes Zarządu Invest Banku SA tamże, 2002–2004 I z-ca prezesa Zarządu Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie Polisa-Życie SA, 2004–2010 doradca Zygmunta Solorza ds. inwestycji finansowych.
Autor wielu publikacji z zakresu prawa bankowego, prawa IT i legislacji.
Od 2010 członek, do 2011 wiceprezes Zarządu Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita.
23 VI 1981–15 XII 1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOS krypt. Błąd.