Wala Czesław
Czesław Wala, ks., ur. 23 X 1936 w Rudniku nad Sanem. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, święcenia kapłańskie (1964).
IX 1956 – V 1957 administrator gospodarki komunalnej w Prezydium MRN w Rudniku n. Sanem. 1964–1967 wikariusz w parafii Sławno k. Opoczna; aktywnie pracował z młodzieżą, organizował m.in. kuligi i zajęcia teatralne. W 1965 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń w Opocznie za wystawienie w kościele jasełek. Od 1967 duszpasterz głuchoniemych. Od VI 1967 wikariusz w parafii w Krynkach koło Starachowic, organizator punktu katechetycznego w Kałkowie (14 VI 1971 poświęcenie kaplicy św. Maksymiliana Marii Kolbego w Kałkowie). Od 1 X 1981 proboszcz parafii w Kałkowie i wicedziekan dekanatu starachowickiego.
Po 13 XII 1981 ukrywał na plebanii poszukiwanych działaczy „S”; organizator sobotnich czuwań modlitewnych w intencji Ojczyzny. W kontakcie z ks. Kazimierzem Jancarzem z parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mistrzejowicach. W 1983 rozpoczął w Kałkowie budowę kościoła, za co spotkały go szykany ze strony SB (zastraszanie, groźby) oraz represje urzędnicze. V 1983 od ks. Eugeniusza Makulskiego – kustosza sanktuarium w Licheniu otrzymał kopię obrazu Matki Boskiej Licheńskiej. 1983–1988 twórca Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Pani Świętokrzyskiej w Kałkowie-Godowie, które zostało wzniesione jako wotum dziękczynne za ocalenie Narodu Polskiego od ateizmu. W Rudniku n. Sanem zainicjował powstanie sierocińca i domu dziecka.
Na przełomie l. 80. i 90. inicjator powstania Golgoty Martyrologii Narodu Polskiego w Kałkowie-Godowie. Strażnik pamięci historii Polski, Ziemi Świętokrzyskiej i „S”. 7 VI 1989 otrzymał godność Kanonika Honorowego. Od 2012 na emeryturze.
Autor książki Głos z eremu (2013).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
1971–1976 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO Kielce w ramach SO krypt. M-4.