Dedeszko-Wierciński Eugeniusz Michał
Eugeniusz Michał Dedeszko-Wierciński, ur. 16 VII 1963 w Olszynie k. Jeleniej Góry. Ukończył Technikum Rybołówstwa Morskiego w Kołobrzegu (1984).
1984–1991 student Uniwersytetu Wrocławskiego: 1984–1986 Wydz. Prawa i Administracji, 1986–1991 Wydz. Filologicznego.
1984–1991 w NZS UWr, 1985–1988 członek podziemnego Zarządu Uniwersyteckiego, 1984–1989 działacz SW. 1984–1989 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1984–1989 drukarz i kolporter podziemnych pism, książek oraz ulotek SW i NZS, organizator podziemnych punktów poligraficznych. 1985–1989 współtwórca Radia NZS (z Rafałem Guzowskim i Robertem Kazubowskim), współpraca z SW, gł. w dostawach sprzętu, późn. spiker Radia SW. 1985–1987 w jego pokoju w Domu Studenckim Wagant liczne spotkania działaczy studenckich. 1986–1987 organizator i kierownik podziemnej Oficyny Wydawniczej NZS UWrUniversitas. 1986 uczestnik akcji „Uwolnić Frasyniuka” (m.in. malowanie haseł na tramwajach). 1986–1989 współpracownik redakcji podziemnego pisma „Solidarność Dolnośląska”. 1986–1989 uczestnik happeningów Pomarańczowej Alternatywy we Wrocławiu. 10 I 1987 uczestnik II KZD NZS w Warszawie. VI 1987 twórca transparentu NZS UWr na pielgrzymkę papieską w Gdańsku. 1987–1989 redaktor podziemnego pisma NZS UWr „Akces”, 1988–1989 drukarz i redaktor „Komunikatu” NZS UWr. 1988–1989 wydawca (z Jarosławem Krotlińskim i Krzysztofem Zychlą) „Kontry”, pisma studentów UWr działających w ramach Akcji Studenckiej SW. 1988–1989 jeden z organizatorów audycji Radia „Solidarność”. 6–7 V 1988 współorganizator i uczestnik strajku w Instytucie Filologii Polskiej UWr, V 1989 uczestnik strajków studenckich na UWr. 1988–1989 współpracownik pisma studenckiego „Goniec” i redaktor „Kontry”.
VI 1989 współorganizator Obozu Żywego Protestu we Wrocławiu. 1989 członek Rady Oddziału SW Dolny Śląsk. 1990–1994 w KLD, członek władz krajowych. 1991–1995 dyr. generalny/prezes zarządu w Radiu Eska we Wrocławiu, 1995–2003 właściciel firmy Berg Wrocław, od 2004 podwykonawca firmy GLS SA.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).