Dyner Jerzy Mieczysław
Jerzy Mieczysław Dyner, ur. 14 IX 1951 w Warszawie. Ukończył XVII LO w Warszawie (1969).
1969-1970 pracownik Stołecznych Zakładów Metalowych nr 2 MEOS, 1970-1972 Przemysłowego Instytutu Automatyki i Pomiarów w Warszawie, 1972-1973 Biura Projektów i Technologii Obrabiarek i Narzędzi Koprotech tamże, 1977-1982 konstruktor w FSO.
W VII 1980 uczestnik strajku w FSO. Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie Prezydium Zarządu Komisji Międzyzakładowej, przewodniczący Komisji Interwencyjnej; w 1981 członek Komitetu Założycielskiego Samorządu FSO; w VI i XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, następnie Prezydium ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, zwolniony 29 IV 1982; zwolniony z pracy, 1982-1989 na rencie. 1983-1989 przewodniczący TKZ „S” w FSO; 1983-1984 odpowiedzialny za organizowanie sprzętu poligraficznego i dodruk podziemnego pisma MRKS „CDN
Głos Głos "Głos", podtytuł: „Niezależny miesięcznik społeczno-polityczny”, pismo wydawane X 1977 – XII 1989 (z przerwą II 1981 – II 1982) w Warszawie z inicjatywy środowiska KSS KOR.
Wolnego Robotnika”; 1983-1988 założyciel i członek grupy specjalnej w FSO: współorganizator demonstracji, 1983-1984 pomocy socjalnej dla pracowników FSO. 1986-1988 członek Rady Nadzorczej Nauczycielskiej Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej. 1988-1989 członek założyciel Klubu Politycznego ’88.
W 1989 przywrócony do pracy w FSO, do 2010 pracownik FSO/Daewoo-FSO Motor SA, doradca dyr. naczelnego, następnie doradca dyr. ds. planowania i koordynacji. 1989-1991 poseł RP z listy KO „S”, m.in. w Komisji Systemu Gospodarczego i Polityki Przemysłowej. 1990-1992 członek założyciel, prezes Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Menadżerów Polskich; 1993 członek założyciel Stowarzyszenia Federacja na rzecz Rozwoju. 1990-1999 w PC: m.in. w Zarządzie Wojewódzkim, Naczelnej Radzie Politycznej, wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego. 1994-1998 w Radzie Warszawy z listy Prawica Razem. 1999-2002 w PPChD.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
6 VII 1983 – 16 IV 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KS MO/SUSW w ramach KE krypt. Jurek.
Anna Grażyna Kister