Dziura Stanisław Adam
Stanisław Adam Dziura, ur. 7 V 1950 w Charzewicach (obecnie dzielnica Stalowej Woli). Absolwent Politechniki Rzeszowskiej, Wydz. Mechaniczny (1976 absolutorium).
1969-1971 pracownik Huty Stalowa Wola, 1976-1992 Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Zakładów Zmechanizowanego Sprzętu Domowego Predom-Zelmer w Rzeszowie.
W VIII 1980 uczestnik strajków w ZZSD Predom-Zelmer; od IX 1980 w „S”; do XI 1981 członek Prezydium KZ w ZZSD Predom-Zelmer, XI-XII 1981 członek KZ tamże, do 13 XII 1981 przewodniczący Komisji Wydziałowej „S” w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym przy ZZSD Predom-Zelmer; członek MKZ. W 1980 współorganizator wydawania niezależnego „Biuletynu Informacyjnego” MKZ, druków okolicznościowych, ulotek. W VI, VII i VIII 1981 delegat na I WZD Regionu Rzeszowskiego.
1982-1989 kolporter wydawnictw podziemnych. 9 VII 1982 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny za udział w manifestacji 3 V; 30 VIII 1982 zatrzymany prewencyjnie przed rocznicą Porozumień Sierpniowych, internowany w Ośr. Odosobnienia w Uhercach, zwolniony 11 IX 1982. Do IX 1988 przewodniczący TKZ w ZZSD Predom-Zelmer; do 1989 przewodniczący legalnej Komisji Organizacyjnej „S” tamże i Tymczasowej KZ „S”. 3 V 1984 aresztowany po demonstracji w Rzeszowie, skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Rzeszowie na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 2 lata i karę grzywny, 4 VII 1984 zwolniony z AŚ w Załężu k. Rzeszowa. Kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1988-1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy, KIK.
VI 1989 – 1990 sekretarz RKW „S” Regionu Rzeszowskiego. Od IV 1989 członek rzeszowskiego KO. Po 1989 członek Prezydium KZ „S” w swoim zakładzie pracy; w 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Rzeszowskiego. W 1991 wystąpił z „S”. 1993-1999 pracownik Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie, w 1999 PKS, 2000-2001 Zakładu Konstrukcji Aluminiowych w Mielcu; 2002-2004 syndyk masy upadłościowej zakładów w Rzeszowie i Stalowej Woli; kierownik kancelarii prawnej w Rzeszowie. Od 2005 bezrobotny. 1997-1999 działacz PChD, w 1999 AWS, 1999-2002 PPChD.
Wyróżniony honorowymi odznaczeniami za działalność na rzecz ochrony przyrody; odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
Do 18 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SOS krypt. Zima; 16 V 1984 – 22 V 1985 SOR krypt. Jeździec.