Ereciński Andrzej
Andrzej Ereciński, ur. 9 X 1948 w Giżycku. Absolwent Wydziału Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego (1975).
1973-1974 nauczyciel w III LO w Gdańsku. X-XII 1974 kierownik działu zagranicznego „Tygodnika Morskiego”, następnie do 31 VII 1982 „Czasu” (13 XII 1981 wydawanie pisma zawieszono).
Od IX 1980 w „S”, członek KZ RSW.
Po 13 XII 1981 odmówił zeznań przed komisją weryfikacyjną, do 1984 kontaktował się z Biurem „S” w Szwecji, współpracując m.in. z Barbarą Tuge-Erecińską, sprowadzał stamtąd środki finansowe, sprzęt i materiały poligraficzne m.in. dla Bogdana Borusewicza (także dla TKK). XII 1981 – 1983 współpracował z Komisją Charytatywną przy parafii św. Brygidy w Gdańsku (VIII 1982 – III 1983 pracował jako kancelista w tejże), rozwożąc dary dla rodzin osób represjonowanych. We IX 1982 organizator spotkania dawnej redakcji „Czasu” w Gdańsku mającego na celu wznowienia pisma. Uczestnik 2 pierwszych audycji Radia „S” jako autor tekstów i nagrań. III-XII 1983 organizator placu budowy kościoła oo. pallotynów w Gdańsku, w 1984 robotnik w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych Świetlik. Po wydaniu „Konspiry” w 1984 przez pewien czas uznawany przez SB za Marcina Moskita (pseudonim Zbigniewa Gacha, współautora książki), 1986-1987 autor, redaktor pisma „Solidarność” Regionu Gdańskiego. 1985-1986 kierownik działu marketingu Spółdzielni Pracy Wzornictwa Przemysłowego Format w Sopocie, II 1987 – XII 1989 prezes zarządu Wydawnictwa Modem.
I 1990 – XII 1994 prezes zarządu firmy Baltic Brokers S.A. w Gdańsku, X 1994 – II 1996 prezes zarządu Wald Trade Center w Gdyni, X 1996 – X 1998 prezes zarządu Europartner Sp. z o.o. w Sopocie. I 1999 – I 2000 wiceprezes zarządu firmy Druk-Art w Gdańsku, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 2000 – IV 2001 prezes zarządu firmy Polparking w Gdańsku, V 2001 – V 2002 prezes zarządu Fundacji Rozwoju Regionalnego w Gdańsku. Od VII 2000 własna działalność gospodarcza.
Współautor (z Z. Gachem i Maciejem Łopińskim) książki ''Gdańsk. Dramat wojenny'' oprac. wspólnym pseudonimem Alfa (Kraków 1984). Mistrz Polski w żeglarstwie w klasie kadet (1975).
Odznaczony Medalem 25-lecia „S” (2005), Brązowym Krzyżem Zasługi (2006)