Figel Krzysztof
Krzysztof Figel, ur. 26 XI 1962 w Gdańsku. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego, Wydz. Humanistyczny, kierunek: historia (1989).
Od XI 1981 w „S”.
1981-1987 współpracownik podziemnego Wydawnictwa Młoda Polska: organizator transportu, lokali i działalności wydawniczej; 1982-1989 autor tekstów, kolporter, organizator transportu, lokali, dostaw sprzętu i materiałów poligraficznych dla podziemnego pisma „«Solidarność» Regionu Gdańskiego” (we współpracy z Bogdanem Borusewiczem), na potrzeby działalności udostępniał mieszkanie; kolporter prasy podziemnej, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „Informatora”, „Rozwagi i Solidarności”, ulotek, znaczków poczt podziemnych, kart okolicznościowych we współpracy z TKZ-ami Regionu Gdańskiego, Ruchem Społeczeństwa Alternatywnego (od 1983), Federacją Młodzieży Walczącej (od 1984) oraz Solidarnością Walczącą (od 1986).
W 1989 archiwista w Tymczasowym Zarządzie „S” Regionu Gdańsk; w 1990 obserwator ruchu w Przedsiębiorstwie Komunikacji Miejskiej w Gdańsku; 1991-1993 nauczyciel w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. LO w Sopocie; 1993-1995 rzecznik prasowy Sejmiku Samorządowego woj. gdańskiego; 1995-1997 prowadził Biuro Poselskie Zbigniewa Szczypińskiego; 1998-2001 doradca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji; od 2002 pełnomocnik ds. promocji i marketingu Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej; od 2007 pełnomocnik ds. komunikacji w Energa Obrót SA. Od 1991 członek Towarzystwa Polsko-Ukraińskiego, obecnie członek Zarządu; od 2002 członek Zarządu Stowarzyszenia Społeczny Urząd Miejski; współpracownik dwumiesięcznika „30 dni”.