Encyklopedia Solidarności

Jakub Forystek, ur. 20 VII 1942 w Osieku k. Jasła. Wykształcenie średnie techniczne, technik technologii drewna.

Przed 1980 zatrudniony jako kierownik techniczny w Spółdzielni Inwalidów Cel w Gorlicach i prezes Spółdzielni Inwalidów Piast w Głubczycach. Po odwołaniu z funkcji prezesa spółdzielni Piast zatrudniony w Spółdzielni Inwalidów Pokój w Nysie i w Spółdzielni Pracy Branży Drzewnej im. 22 Lipca w Prudniku.

W 1980 współorganizator struktur związkowych w rejonie Prudnika i Głubczyc. Sygnatariusz statutu „S”, złożonego do rejestracji w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie (24 IX 1980). Inicjator utworzenia Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „S” Ziemi Prudnickiej, obejmującego swoim obszarem działania zakłady w gminach Prudnik, Lubsza, Biała i Głogówek (5 XI 1980), 1980-1981 przewodniczący. Przewodniczący KZ w SPBD w Prudniku. 1980-1981 członek KKP, od VII 1981 członek ZR Śląska Opolskiego, do 26 X 1981 etatowy sekretarz ZR, delegat na I KZD, członek Komisji Programowej.

13 XII 1980 – 16 X 1982 internowany w Ośr. odosobnienia w Opolu, Nysie i Grodkowie (od 23 VIII 1981 w szpitalu, od 7 IX 1981 na przepustce). Po 13 XII 1981 odmówił podpisania deklaracji lojalności. Do 1989 działacz podziemnej „S” w rejonie Prudnika i Głubczyc.

3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989, wraz z Bogusławem Bardonem, organizator spotkania założycielskiego KO Śląska Opolskiego (inicjatywa nie mająca poparcie władz „S”). W 1989 aktywny uczestnik kampanii wyborczej na rzecz kandydatów KO. 31 VIII 1989 inicjator utworzenia struktury „S” Rada Obywatelska Samorządu Ziemi Prudnickiej (także bez poparcia władz „S”).

Zbigniew Bereszyński