Frohmberg Lech Kazimierz
Lech Kazimierz Frohmberg, ur. 24 VIII 1940 w Poznaniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Elektryczny (1976).
Od 1956 członek PTTK. Uczestnik wydarzeń Czerwca ’56 w Poznaniu. 1959-1963 pracownik Miejskiego Urzędu Telekomunikacyjnego w Poznaniu, 1963-1964 Zakładu Usług Radiotechnicznych i Telewizyjnych tamże, 1964-1965 Poznańskiej Fabryki Maszyn i Aparatów Przemysłu Spożywczego, 1965-1966 Biura Projektów Kolejowych, w 1966 Biura Projektów Przemysłu Cukrowniczego, 1967-1970 Szpitala Miejskiego w Poznaniu, w 1971 Wojewódzkiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego, w 1972 Poznańskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego nr 2, 1972-2002 Instytutu Pojazdów Szynowych.
W VIII 1980 uczestnik 2-godz. protestu solidarnościowego na rzecz służby zdrowia, następnie uczestnik negocjacji w Zarządzie Dróg i Mostów w Poznaniu, Urzędzie Gminy Swarzędz. 11 IX 1980 uczestnik spotkania nad Maltą w Poznaniu, podczas którego powołano MKZ. 17 IX 1980 uczestnik obserwator ogólnopolskiego zjazdu przedstawicieli MKZ i MKR w Gdańsku, podczas którego podjęto decyzję o utworzeniu „S”; wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego „S” w IPS, następnie wiceprzewodniczący Komisji Rewizyjnej i członek Działu Informacji MKZ, w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Wielkopolska, członek ZR.
13 XII 1981 organizator oflagowania Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Pojazdów Szynowych i listu otwartego do Sejmu PRL ws. uwolnienia więźniów politycznych. Do 1982 współpracownik podziemnego pisma „Wiadomości Dnia”, współtwórca publikacji (m.in. ''Wojna grudniowa'', ''Poezje stanu wojennego''), do 1983 współpracownik pisma „Komunikaty”, do 1989 „Obserwatora Wielkopolskiego”; kolporter wydawnictw podziemnych (m.in.: do 1986 „Kultura”, „Zeszyty Historyczne”, „Porcja Wolności”; wydawnictwa: Niezależnej Spółdzielni Wydawniczej, Biblioteki Wolnej Myśli, Kaktus (NSZ AR), Młodej Polski, kaset audio, znaczków poczt podziemnych). Współorganizator pomocy dla rodzin represjonowanych; do 1985 uczestnik manifestacji; współorganizator Mszy za Ojczyznę w Farze Poznańskiej i katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła; kilkakrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom w domu i zakładzie pracy, w 1985 objęty śledztwem ws. rozpowszechniania wydawnictw podziemnych.
1989-2002 członek KZ „S” w OBRPS, 2001-2002 Komisji Rewizyjnej tamże, 1991-2001 delegat na kolejne WZD Regionu Wielkopolska. 1990-2011 ławnik, 1994-2011 przewodniczący Rady Ławniczej Sądu Okręgowego w Poznaniu. 1990-1991 wiceprzewodniczący, przewodniczący KO Osiedla Manifestu Lipcowego, Rzeczypospolitej i Bohaterów II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Wojny Światowej. Od 1999 członek Stowarzyszenia Poznański Czerwiec ’56.
1969-2000 autor 20 wniosków racjonalizatorskich.
Odznaczony medalem Czerwca 1956 (2006), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), medalem Zasłużony dla Turystyki (2011).
15 III 1982 – 21 III 1988 rozpracowywany przez Sekcję VI Wydz. V KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach SOS krypt. Rezerwa.