Gosiewski Krzysztof
Krzysztof Gosiewski, ur. 24 VI 1939 w Mikołowie. Absolwent Politechniki Śląskiej (1962), w 1972 doktorat, w 1996 habilitacja na Politechnice Warszawskiej.
1962-1966 zatrudniony w Katedrze Urządzeń i Układów Automatyki PŚ, 1966-1997 w Instytucie Chemii Nieorganicznej w Gliwicach.
Od jesieni 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w IChN, następnie KZ.; członek władz krajowych Ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki „S”; od X 1981 kierownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy ZR Śląsko-Dąbrowskiego w Katowicach.
13 XII 1981 organizator kilkugodzinnego strajku w Hucie 1 Maja w Gliwicach, następnie współorganizator redakcji podziemnego „Regionalnego Informatora Solidarności”. 6 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu i Nowym Łupkowie, 21 VIII 1982 zwolniony. 1982-1988 redaktor, autor w „RIS” (ps. Wiktor Solski, Alfred Kijowski, Dyżurny); 1982-1988 współpracownik RKK, nast. RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego; do 1985 reprezentant Regionu w tzw. zespole merytorycznych TKK; organizator niezależnej akcji kontroli frekwencji w 1984 w wyborach do rad narodowych i w 1985 do Sejmu PRL w Regionie Śląsko-Dąbrowskim. W 1984 i 1985 2-krotnie zatrzymany na 48 godz. W II 1989 uczestnik II Zgromadzenia Działaczy „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie.
1989-1993 przewodniczący KZ „S” w IChN w Gliwicach; 1989-1991 wiceprzewodniczący Krajowej Sekcji Nauki „S”. W 1990 z-ca redaktora naczelnego tygodnika ZR „ABC”. 1989-1991 członek Zarządu Okręgowego SDP w Katowicach. Od 1994 przewodniczący rady redakcyjnej „Zeszytów Historycznych Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej”. 1997-2008 prof. w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie na Wydz. Ochrony Środowiska, od 2006 docent w Instytucie Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach.
Wyróżniony Nagrodą Fundacji Polcul (1987), odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
1976 – 20 VII 1978 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Katowicach w ramach SOS krypt. Sportowiec; 1983 – 24 IV 1987 przez Wydz. V-2 WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Klecha; 22 X 1987 – 11 XII 1989 przez Wydz. V-2/Inspektorat II WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Kierownik.