Encyklopedia Solidarności

Mieczysław Górski, ur. 15 V 1954 w Starogardzie Gdańskim. Ukończył Technikum Elektryczne w Nowym Sączu (1975).

Od 1969 elektromonter, następnie brygadzista w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu (od 2005 NEWAG SA). W III 1968 i w XII 1970 uczestnik demonstracji w Gdańsku.

W VIII 1980 współorganizator kilkugodzinnych przestojów w ZNTK, od IX 1980 w „S”; członek Komisji Wydziałowej W-5. 9-11 I 1981 uczestnik strajku w nowosądeckim Ratuszu (11-19 I 1981 kontynuacja MKZ Małopolska – Komisja strajku w Domu Robotniczym ZNTK), I-VI 1981 rozmów w Nowym Sączu z komisją rządową ws. niezrealizowanych postulatów.

Po 13 XII 1981 współorganizator wiecu i akcji ulotkowych w ZNTK. XII 1981 – 1989 działacz podziemia „S”: kolporter „Wiadomości Nowosądeckich”, „Zeszytów Historycznych”, ulotek. W 1982 w grupie pomagającej internowanym i ich rodzinom. 8 III 1982 aresztowany, przetrzymywany w KW MO i AŚ w Nowym Sączu, następnie w AŚ w Krakowie, 6 V 1982 skazany w trybie doraźnym wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie na 3 lata więzienia, osadzony w ZK w Nowym Sączu, następnie w Hrubieszowie (14-19 IX 1982 uczestnik głodówki o status więźnia politycznego), 26 V 1983 zwolniony warunkowo, następnie objęty amnestią; zwolniony z pracy. 1983-1984 założyciel i organizator biblioteki wydawnictw podziemnych, 1983-1989 członek grupy pomagającej uwięzionym, zbierał składki na działalność związkową i pomoc represjonowanym i ich rodzinom. Kilkakrotnie zatrzymywany, wielokrotne rewizje w mieszkaniu, rozmowy ostrzegawcze, groźby wobec rodziny, propozycje opuszczenie kraju. W V 1988 uczestnik kilkugodzinnych przestojów w pracy w ZNTK na znak solidarności ze strajkującymi w kraju, m.in. pracownikami HiL.

23 III 1989 – 1991 w KO „S” w Nowym Sączu, w 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”: m.in. plakatowanie. Od 1989 w reaktywowanej „S”: 1995-2000 wiceprzewodniczący Komisji Międzyzakładowej przy ZNTK, 1995-2000 przewodniczący Komisji Koordynacyjnej przy NFI Foksal. 1997-1998 członek Rady Nadzorczej Piotrkowskiej Fabryki Mebli.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).

28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 – 11 III 1986 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW/referat V RUSW w Nowym Sączu w ramach KE krypt. Młody; po 11 III 1986 w ramach SO krypt. Tabor.

Sławomir Chmura