Grocki Władysław Ryszard
Władysław Ryszard Grocki, ur. 16 IX 1954 w Złotoryi. Ukończył Zespół Szkół Technicznych Górnictwa Rud w Lubinie (1975).
1975–1988 elektromonter w Zakładzie Robót Górniczych KGHM tamże.
Od IX 1980 w „S”.
14–17 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w Zakładach Górniczych Rudna w Polkowicach (Szyb Zachodni). 1982–1989 kolporter wydawnictw niezależnych, książek, ulotek, znaczków, kalendarzy, banknotów. 1985–1989 członek Bractwa Oblatów św. Brygidy Dom Głogów. 3–4 V 1988 współorganizator, przew. KS w ZG Rudna. 20 VII 1988–1990 współzałożyciel, przew. Komisji Górniczej „S” Zagłębia Miedziowego. 21/22 VIII 1988 podczas organizowania strajku na ZG Rudna aresztowany i osadzony w AŚ Komendy MO w Lubinie, nast. WUSW w Legnicy. IX 1988 zwolniony z aresztu, zwolniony z pracy, nast. bez zatrudnienia. 9 IX 1988 – III 1990 członek Regionalnej Komisji Wykonawczej Dolny Śląsk. 16 X 1988–1989 członek Komitetu Organizacyjnego „S” w ZRG.
II–IV 1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. 1989–1996 przywrócony do pracy, elektryk w ZRG. 5–11 V 1989 członek MKS w ZG Rudna, sygnatariusz porozumienia z władzami KGHM. 1990 delegat na III i IV WZD Województwa Legnickiego, II WZD Regionu Dolny Śląsk oraz II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. KZD. 1992–1993 przew. KZ w ZRG. 1996–2006 pracownik w KGHM Polska Miedź SA Oddział ZG Rudna w Polkowicach. 1998–2006 członek KZ, delegat na WZD Regionu Zagłębie Miedziowe, członek ZR. 1998–2002 w RS AWS, sekretarz koła w Głogowie. 2002–2006 członek Regionalnego Sekretariatu Branżowego Górnictwa Zagłębia Miedziowego. Od 2006 na emeryturze.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1990), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016) i Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2021).
21 VII 1988 – VIII 1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Porozumienie.
Tomasz Gałwiaczek