Grzesiak Adam Jerzy
Adam Jerzy Grzesiak, ur. 24 XII 1953 w Warszawie. Ukończył LO dla Dorosłych w Warszawie (1980).
1972–1973 mechanik w FSO, 1973–1976 w prywatnym zakładzie produkcji śrubokrętów, 1977 preser w Zakładach Produkcji Okularów Przeciwsłonecznych w Brwinowie k. Warszawy, 1978–1979 ochroniarz w spółdzielni inwalidzkiej w Warszawie. 1979–1986 prace dorywcze.
Od 1979 drukarz i kolporter, niezależnego wydawnictwa NOWa, organizator zaplecza wydawniczego, drukarz niezależnych pism: „Biuletyn Informacyjny” KOR/KSS KOR, „Zapis”, „Krytyka”; zajmował się też przygotowalnią i pracami introligatorskimi.
W VIII 1980 kolporter niezależnego pisma „Robotnik” w Szczecinie i pobliskich miejscowości. 1980–1981 współorganizator drukarni w siedzibie MKZ/Regionu Mazowsze.
Po 13 XII 1981 w ukryciu; drukarz ulotek i pierwszego n-ru podziemnego pisma „Tygodnik Mazowsze”. 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, Załężu k. Rzeszowa i Kielcach-Piaskach, 15 XII 1982 zwolniony. Drukarz NOW-ej, 27 V 1983 aresztowany podczas drukowania w Ostrowiku k. Otwocka, osadzony w AŚ w Warszawie, 27 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii. 1986–1989 właściciel Zakładu Sprzątającego w Warszawie.
1990–1992 pracownik marketingu w Interpartner w Warszawie, 1991–2013 pełnomocnik Biura Matrymonialnego Czandra tamże. W 2001 w Warszawie reaktywował Klub Sportowy Ursus, 2001–2007 prezes.
Współautor wspomnieniowej książki Bujajcie się (2004).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1999), laureat nagrody Polcul Fundation (1987).
20 I 1982 – XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-2/WOKPP KS MO/SUSW w ramach SOR krypt. Bliźniaki.